Λαική Παράνοια

by Erisadesu 12:58 13 Φώναξαν

Η παράδοση λέει το πρωί του Σαββάτου να τρως Hot Dog απο την Καντίνα της Λαικής Αγοράς της Νεάπολης . Κατά προτίμηση από την Καντίνα του Αντώνη αφού ειναι και η πιο παλιά. Βρίσκεται στο ίδιο σημείο εδώ και 20 χρόνια, μπορεί και περισσότερο εγώ τη θυμάμαι εκεί στο ίδιο σημείο από μωρό.

Όταν ήμουν μικρή, το να πηγαίνω το Σάββατο στην Λαική ήταν μια περιπέτεια. Η δεκαπεντάλεπτη διαδρομή από το σπίτι μου προς την αγορά μου φαινόταν ταξίδι. Το γεγονός ότι μερικές φορές επιστρέφαμε με το λεωφορείο το επιβεβαίωνε στα παιδικά μου μάτια. Τα χρώματα της Λαικής, η φασαρία, οι φωνές, τα λουλούδια, η μάνα μου να σταματάει κάθε 5 δευτερόλεπτα για να μιλάει σε γνωστούς, η μάνα μου να πειράζει τους μανάβηδες και εγώ να χαζεύω τα πάντα γύρω μου.

Στα 13 μου πλέον όλα αλλάζουν, μπαίνω στην εφηβεία και μετακομίζουμε στον δρόμο που γίνεται η αγορά. Έτσι το Σάββατο σημαδεύετε από τις κόρνες των Λαικατζήδων (όπως αποκαλούν τον εαυτό τους) , από τις πρόβες του Συλλόγου Ποντίων Νεαπόλεως και από τα πρωινά μαθήματα αγγλικών. Έτσι το Σαββάτο μετά τα αγγλικά έπρεπε να διασχίσω όλη την λαϊκή για να φθάσω στον Σύλλογο Ποντίων. Εκεί ήταν που ανακάλυψα για πρώτη φορά ότι όλα άλλαξαν. Ο Αντώνης, τα χρώματα της Λαικής, η φασαρία, οι φωνές, τα λουλούδια, ήταν εκεί όπως πάντα, η μάνα μου δεν σταματούσε κάθε 5 δευτερόλεπτα για να μιλάει σε γνωστούς, σταματούσαν εκείνοι στα γραφεία του συλλόγου, ωστόσο συνέχιζε να πειράζει τους μανάβηδες. Άνθρωποι και χρώματα από την Πρώην Σοβιετική ένωση είχαν μεγαλώσει την λαϊκή μας. Πουλούσαν ότι μπόρεσαν να φέρουν μαζί τους και έτσι το πάρκο των Ρουμανικών (πήρε το όνομα του από τα παλιά νεκροταφεία που στεγαζόταν εκεί πριν γίνει πάρκο) γέμισε χρώματα, αντικείμενα και κουρασμένα, ταλαιπωρημένα πρόσωπα. Ήταν τόσο μελαγχολικό να βλέπεις αυτά τα άτομα που είχαν χάσει τα πάντα να ξαναρχίζουν από την αρχή αλλά και τόσο όμορφο να βλέπεις αυτά τα νέα χρώματα της λαϊκής και όλα αυτά τα παράξενα αντικείμενα που προστέθηκαν στην γειτονιά μας.


Τα χρόνια των σπουδών μου με φέραν στην μεγαλύτερη λαϊκή που είδα ποτέ και χωρίς την καντίνα του Αντώνη. Έτσι ένα Σαββάτο στην ηλικία των 17 βγήκα από το ξενοδοχείο που ήταν το σπίτι μου (λειτουργούσε σαν εστία του ΤΕΙ) και κατηφόρισα προς την κεντρική Λαϊκή αγορά του Ηρακλείου. Την μεγαλύτερη που έχω δει ποτέ. Τα χρώματα της Λαϊκής, η φασαρία, οι φωνές, τα λουλούδια, ήταν όλα εκεί. Είχε ακόμη και καντίνες, αλλά τα hot dog τους δεν ήταν σαν αυτά του Αντώνη και το κυριότερο δεν υπήρχε η μάνα μου να πειράζει τους μανάβηδες. Το γεγονός ότι η μάνα μου δεν ήταν εκεί με χαροποίησε ιδιαίτερα. Διέσχισα όλη την αγορά και προς μεγάλη μου έκπληξη υπήρχαν πάγκοι με ρούχα, με παπούτσια με πράγματα που δεν είχα δει ποτέ να πουλιούνται στην δική μας αγορά. Όμως... τίποτα δεν θύμιζε το σπίτι μου.


Τα χρόνια που έζησα στον Ν. Μαρμαρά η λαϊκή δεν γινόταν το Σαββάτο και η εμπειρία μου διακόπηκε. Αώο το 2005 όμως που γύρισα σπίτι, όλα επέστρεψαν μαζί μου. Τώρα κάθε Σαββάτο ο Αντώνης, τα χρώματα της Λαϊκής, η φασαρία, οι φωνές είναι πάλι εδώ, αλλά έφυγαν τα λουλούδια. Μαζί με αυτά γύρισε και η Λαϊκή Παράνοια της αγοράς της Νεαπόλεως. Κυρίες που σε χτυπάν με καροτσάκια, που σε κοπανάν με τα ψώνια τους για να περάσουν, οι πελάτες να γκρινιάζουν για τις τιμές. Παππούδες και γιαγιάδες να περπατάνε σαν σαλιγκάρια, να κάνεις 10 λεπτά να διασχίσεις απόσταση 5 εκατοστών, ξένες γλώσσες να ακούγονται δεξιά και αριστερά. Βαριεστημένοι σύζυγοι να τραβολογιούνται από της κατίνες γυναίκες τους ( το βρίσκω χαζό να τραβάς τον σύζυγο σου στην λαϊκή όταν μπορείς να τον στείλεις μόνο του), σύζυγοι να κάνουν τα ψώνια της εβδομάδας, βαριεστημένοι έφηβοι που για κάποιο λόγο διασχίζουν την λαϊκή ή βοηθάν τη μητέρα ή τη γιαγιά τους. Πελάτες να γκρινιάζουν για τις τιμές της λαϊκής, για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Συνταξιούχοι να μετράνε τα λίγα χρήματα του προϋπολογισμού τους, ρούχα να δοκιμάζονται, ρούχα να πετιούνται, φασαρία, φασαρία, φασαρία. Βουλευτές και δημοτικοί σύμβουλοι να διασχίζουν την λαϊκή κατά την διάρκεια προεκλογικών αγώνων. Νεαπολίτες να γκρινιάζουν για την κατάσταση του δήμου και ανάμεσα σε όλους, η βασίλισσα της λαϊκής γνωστή ως και μάνα μου να σταματάει κάθε 5 δευτερόλεπτα για να μιλάει σε γνωστούς και να πειράζει τους μανάβηδες.

Με το που μπαίνει η μάνα μου στην λαϊκή ακούγονται παντού φωνές, μανάβηδες να κράζουν του πόντιους, να κράζουν το ΠΑΣΟΚ, να κράζουν τον Δήμαρχο και να φωνάζουν οτιδήποτε λατρεύει η πάντα ετοιμόλογη μάνα μου. Ξέρουν πως να κερδίσουν την προσοχή της και πως να την εκνευρίσουν. Ξέρουν ότι μόλις ανοίξει η μάνα μου το στόμα της, θα εκτοξευθούν δολοφονικές ατάκες που θα τους κάνει να γελάσουν, που θα κάνει όσους δεν την ξέρουν να την κοιτάν έκπληκτοι με το θράσος της. Η καλύτερη μου είναι όταν οι μανάβηδες αρχίζουν να κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ αφού η μάνα μου βρίσκει πάντα την κατάλληλη ατάκα για να τους απαντήσει. Η καλύτερη εποχή για την Νίκη (υπερμάνα μου) είναι η προεκλογική περίοδος, ειδικά όταν συναντήσει υποψήφιο βουλευτή της Ν.Δ στην λαϊκή. Νομίζω ότι είναι η μόνη που μπορεί να στριμώξει την Κανέλλη και τον Βενιζέλο και κάθε ετοιμόλογο πολιτικό. (Εδώ που τα λέμε ο Ψωμιάδης τρώει τρελό στρίμωγμα από τη μάνα μου κάθε φορά που την βλέπει, γιατί μπορεί να είναι τρελοπασόκα, αλλά ο Ψωμιάδης είναι πόντιος και έτσι θεωρεί (η μάνα μου) ότι έχει κάθε δικαίωμα να τον κράζει όταν κάνει μαλακίες.)

Έτσι σήμερα η παράδοση με θέλει να κάνω βόλτα στην λαϊκή, να τρώω Hot dog από τον Αντώνη και να απολαμβάνω τη μάνα μου να την λέει στους λαικατζήδες. Ωστόσο εδώ και μερικά Σάββατα υπάρχει ένα πάγκος λιγότερος στην αγορά μας. Αυτό το ποστ είναι αφιερωμένο στον μανάβη που απουσιάζει εδώ και εβδομάδες και δεν έχουμε μάθει νέα του.
Ελπίζω να μη λείπει εξαιτίας κάποιου δυσάρεστου λόγου και ελπίζω να ξαναδώ σύντομα τα όμορφα μάτια του (με την ελπίδα ότι εκείνη τη φορά που θα τα δω, η μάνα μου δεν θα πετάξει δολοφονική ατάκα και να με φέρει σε δύσκολη θέση)

Τοp 5 Λαικών Αγορών:

1. Λαϊκή αγορά Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης - Σαββάτο
2. Λαϊκή αγορά Ηρακλείου Κρήτης - Σαββάτο
3. Λαϊκή αγορά Δάσος Χαιδαρίου Αθήνας - Δεν θυμάμαι
4. Λαϊκή αγορά Καστοριάς - Τετάρτη;
5. Λαϊκή αγορά Ορεστιάδας - Τρίτη ;