Η Ιστορία της Empenizabetsu Skroodge

by Erisadesu 22:40 20 Φώναξαν Καμμένα Όνειρα

Καλησπέρα σας είμαι ο Neveraldean και για τις επόμενες σειρές θα με χρησιμοποιεί το παρών βλογκ σαν αφηγητή μιας μοναδικής ιστορίας. Αυτής της Empenizabetsu που έχασε την ελπίδα της για τον έρωτα αλλά η μοίρα την ήθελε να τον ξαναθυμηθεί.

Τώρα γιατί η συγγραφέας αυτής της ιστορίας επέλεξε εμένα γι αυτό τον άχαρο ρόλο δεν ξέρω, εγώ προσωπικά θα προτιμούσα να έχω έναν πιο όμορφο, μυστηριώδεις ρόλο σε αυτή την ιστορία, δηλαδή εντάξει είναι ενοχλητικό, εγώ θα προτιμούσα να ντύσω αυτή την ιστορία με μουσική της britney Spears αλλά όχι... έπρεπε να κάνω τον αφηγητή... πφ... τουλάχιστον είμαι πιο τυχερός από τον Oni.

Τέλος πάντων η ιστορία μας ξεκινάει κάπως έτσι:
Κάπου, κάπως κάποτε, υπήρχε μια γιαγιάκα η Empenizabetsu από τότε που η φίλη της η Σίσυ έφυγε, μοιραζόταν το σπίτι με 3 σκύλους (σιχαινόταν τις γάτες). Όπως κάθε μέρα ξύπνησε, έκανε έναν καφέ , είδε τον "Καφέ με την κόρη της Ελένης " και πήγε στο ΚΑΠΗ τις γειτονιά της. Σήμερα όμως ήταν μια διαφορετική ημέρα, ήταν του Αγ. Βαλεντίνου, μια ημέρα που εκείνη την συχαινόταν. Οι ώρες περνούσαν ευχάριστα στο ΚΑΠΗ, ώσπου εμφανίστηκε διστακτικά μπροστά στην κυρία Empenizabetsu ο κύριος Μένιος. ο Κύριος Μένιος πήρε μια βαθιά ανάσα πλησίασε, εκείνη τον κοίταξε παραξενεμένη, εκείνος της πρόσφερε μια ροζ κάρτα και σοκολατάκια λέγοντας της "Κυρία Empenizabe...(pf.. δεν μπορούσε να βρει άλλο όνομα για την πρωταγωνίστρια έτσι;) θα θέλατε να δειπνήσουμε το βράδυ...", εκείνη σαστισμένη του απαντάει "Αχ, βρε Μένιο αφού ξέρεις με ενοχλεί, τι βλακείες είναι αυτές στα γεράματα"... "Ε.. να σκέφτηκα αφού και εσύ είσαι μόνη να περνούσαμε ένα όμορφο βράδυ μαζί"... "Καλά του είπε ξινισμένη θα σε πάρω τηλέφωνο το απόγευμα" πήρε τα σοκολατάκια και πήγε στο σπίτι της να φάει και να κοιμηθεί όπως κάθε μεσημέρι.

Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόταν, πόσο μάταια είναι όλα αυτά στα 70 της και πόσο την μισούσε αυτή την ημέρα, παρόλο που η ξαδέρφη της είχε γεννηθεί την ίδια μέρα... πήγε σπίτι έβαλε να δει την Oprah (απορώ πως ζει ακόμη αυτή η γυναίκα τόσα χρόνια μετά), και έγειρε στην αγαπημένη της πολυθρόνα.... Ξαφνικά άκουσε έναν παράξενο ήχο απο το παλιό δωμάτιο της νεκρής φίλης της .... το δωμάτιο γέμισε καπνούς και εμφανίστηκε η νεκρή της φίλη. Τα έχασε η πρωταγωνίστρια... κοίταξε ξανά να βεβαιωθεί ότι δεν κάνει λάθος και είδε ότι πραγματικά το φάντασμα μπροστά της ήταν η εδώ και πολύ καιρό νεκρή φίλη της.... Φορούσε άσπρο φόρεμα και ήταν νέα, τα μαύρα της μαλλιά ήταν λιτά, το δέρμα της γκρίζο και πίσω της έσερνε μεγάλε αλυσίδες από χοντρά λουκάνικα... (θεέ μου θα ξεράσω τι ελεεινή φαντασία είναι αυτή... )

σημ. συντ: Neverladean αν συνεχίσεις τα σχόλια σου θα σε καθαιρέσω από αυτό τον ρόλο

Έμπη... ακούστηκε από τα κλειστά χείλη της... Σίσσυ... Έμπη..... ξέχασες τι σημαίνει αυτή η μέρα.... Ξέχασες τι σημαίνει έρωτας... Έμπη μην κάνεις τα δικά μου λάθη.... ακούστηκαν από τα κλειστά χείλη του φαντάσματος...γκουχ γκουχ... την πλησίασε... σκόνταψε όμως πάνω στον σκύλο που έτρωγε τα λουκάνικα και έπεσε κάτω... "Ε βέβαια , είπε το φάντασμα... ακόμη και νεκρή και σε μια φανταστική ιστορία κάτω πέφτω γαμώ τον μπελά μου... λοιπόν ας αφήσω τις μαλακίες και να στα πω και γρήγορα γιατί έχω να πάω σε ραντεβού με έναν καυτό άγγελο στον παράδεισο, άκου ηλίθια σήμερα θα σε επισκεφθούν τρία φαντάσματα, για να σου θυμίσουν τι σημαίνει έρωτας γι αυτό φρόντισε να μην είσαι αγενής μαζί τους και να ακούσεις προσεκτικά τι έχουν να σου πουν... Μη με κοιτάς σαν να είδες φάντασμα " και πουφ εξαφανίστηκε.....

Τι μαλακίες είναι αυτές ... σκέφτηκε η Έμπη... θα πρέπει να κόψω τους μπάφους στα γεράματα με χαλάνε.... και σηκώθηκε να πάει στο κρεβάτι της... ξαφνικά όμως όλα σκοτείνιασαν και εμφανίστηκε μπροστά της ένα γλυκό κοριτσάκι ξανθιές τεράστιες μπούκλες, πελώρια μάτια και ντυμένο γατάκι. Η μικρούλα με μια γλυκιά φωνή της μίλησε "Είμαι η Moodygirl και είμαι το φάντασμα τον περασμένων ημερών του Αγιόυ Βαλεντίνου και ήρθα να σου θυμίσω όλες τις παλιές σου αγάπες γι αυτό έλα μαζί μου..." την τράβηξε από το χέρι την πήγε προς το σαλόνι και όταν άνοιξε η πόρτα, η Έμπη έγινε κοριτσάκι όπως τότε και βρέθηκε στο νηπιαγωγείο της...δίπλα της στεκόταν ο Λιόλιος και όπως πάντα την είχε στριμώξει σε μία γωνία και της έλεγε.... "Θήμελα που είναι αγίου βαλεντίνου, θα σε παντλευτώ, ελά να με παντλευτείς πί8ω απο το κουκλόθπιτο... " Λιόλιο!!! εγώ δεν είμαι τέτοιο κορίτσι "του απάντησε " εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα" και τον άφησε σύξυλο για να παίξει ποδόσφαιρο με τα άλλα αγοράκια... Το θυμάσαι ; της λέει η Moody... από τότε στραβόξυλο ήσουν. τώρα θα σε πάω σε μια άλλη εποχή τότε στο δημοτικό ... θυμάσαι τον Στέλιο;;;

Πόσες ημέρες του Αγίου Βαλεντίνου περάσαν με εσένα να τον κοιτάς απλά και να μη του λες ποτέ αυτά που νιώθεις; Ή να σε πάω στο Ηράκλειο που σπούδαζες να σου δείξω, πόσο αφελές πλάσμα ήσουν και δεν έβλεπες αυτούς που σε φλέρταραν;".... "Ρε Moody δεν με πας σπίτι που με έπιασε ο καφές και θέλω να πάω τουαλέτα;" ..."Καλά καλά θα σε πάω... αλλά κατάλαβες το νόημα της επίσκεψής μου;" ... "Φυσικά ήθελες να μου δείξεις πόσο αθώα τότε πίστευα στον έρωτα και στην αγάπη και ότι παρόλο που ήμουν μόνη δεν έχανα την ελπίδα μου..."
Τελικά, αναρωτήθηκε η moody... αυτή η γριούλα είναι πιο έξυπνη από όσο νόμιζα, για να δούμε τι θα κάνει το επόμενο φάντασμα, κούνησε την ουρίτσα της και εξαφανίστηκε.

"Ουφ... τι ήταν αυτό... τι τρελές παρενέργειες είχε αυτό το τσιγάρο σήμερα" σκέφτηκε ενώ έβγαινε από την τουαλέτα, πριν καλά καλά κλείσει την πόρτα έπεσε πάνω σε έναν νεαρό κύριο. "Γεια σου είμαι ο Love and Poison το φάντασμα του φετινού Αγίου Βαλεντίνου και ήρθα να σου δείξω, ότι γύρω σου υπάρχει ακόμη αγάπη και άτομα που δεν έχουν χάσει την ελπίδα τους..." ( αυτός ο Love and Poison ποιος είναι δεν έχω διαβάσει ποτέ το βλογκ του.... περίεργο.. χάθηκε να βάλει τον Ethan and the city Που είναι παιδαράς; anyway ας γυρίσω στην ιστορία μας ) "... ακόμη και τώρα που μιλάμε η ζωή είναι γεμάτη αγάπη και δηλητήριο"
Η Έμπη μαγεύτηκε από τα λόγια του και τον ακολούθησε.. "Θα σε πάω στο σπίτι της Dannossiel, για να δεις πόσο όμορφα είναι μαζί με τον σύζυγό της αυτή την ημέρα". Έτσι έγινε πήγε στο σπίτι της Dannossiel όπου την είδα στα γεράματα να είναι αγκαλιά με τον άντρα της και να ανταλλάσσουν δώρα και όρκους αιώνιας αγάπης (κάτι και όχι τόσο μακρινό αν σκεφτείς ότι είναι και οι δύο κωλογεροι και σε λίγο θα πεθάνουν). "Μια καλή ευκαιρία είναι να πας να δεις πως οι φίλοι σου από το ΚΑΠΗ παρότι μόνοι το διασκεδάζουν εξίσου" Έτσι βρεθήκανε στο σπίτι του Cookie Basher και του Pov of AG, τι σπίτι δηλαδή, το κλουβί με τις τρελές είναι εκεί μέσα και γιόρταζαν τα γερόντια την δική τους εκδοχή της ημέρα αυτή του Αγίου Βαλεγδίνου. Έτσι είδανε τον Pov ντυμένο στα ρόζ να χορεύει στους ρυθμούς του Fergalicious ενώ ο cookie να μαγειρεύει με μια ροζ ποδιά Kiss the Cook και να περιμένουν την παρέα τους για να κάνουν πάρτη.. αναρωτιέμαι πόσα χρόνια μπορεί να είναι φίλοι αυτά τα παιδιά.



"Αρκετά" είπε ο Love and poison " η συγγραφική σου ικανότητα δεν μπορεί να με κάνει να σου δείξω τι εννοώ με την έννοια Love and poison ας πάμε τουλάχιστον να δεις τον κύριο Μένιο και τι έχει ετοιμάσει για σένα αυτή την ημέρα." Ο Κυρ Μένιος είχε ετοιμάσει ένα δείπνο για την κυρία Έμπη, τακτοποιούσε και τις τελευταίες λεπτομέρειες, και με ένα γλυκό χαμόγελο κοιτούσε το σπίτι του και καμάρωνε. "Πφ.. βλακείες είπε η Έμπη, μπήκε άδικα σε τόσο κόπο εγώ δεν πρόκειται να πάω". Ο κύρ Μένιος ετοίμασε ένα καφέ και μίλησε στον ευατό του "Άδικα τα έκανα όλα αυτά, δεν θα έρθει και εγώ πάλι θα φανώ χαζός, γεροξεκούτης που ακόμη ελπίζω ότι μπορώ να την κάνω να πιστέψει στην ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου και στο πνεύμα του έρωτα. "Τώρα Έμπη τι έχεις να πεις... το ξανασκέφτηκες; Δεν είναι κρίμα να μην πας στον κύριο Μένιο που με τόσο κόπο έκανε τόσα πράγματα για σένα? Στην τελική δεν κουράστηκες να είσαι μόνη κάθε ημέρα και να κάνεις τα ίδια και τα ίδια...Μπά... μπάφος είναι αυτός στο τασάκι; Τι βλέπω η κυρά Έμπη τα πίνει;;.. Εχμ.. συγνώμη παραφέρθηκα... Λοιπόν ήρθε η ώρα να φύγω, αλλά πρώτα να σου βάλω ένα όμορφο τραγουδάκι να ακούσεις...




και έτσι έφυγε ενώ ακόμη ο Morissey τραγουδούσε... η Έμπη κοίταξε γύρω της, έκατσε στην πολυθρόνα και περίμενε πλέον το φάντασμα των μελλοντικών ημερών του Αγίου Βαλεντίνου, μόλις τελείωσε το τραγούδι. Έπεσε στη μέση τους σαλονιού της ένα τεράστιο Ασανσέρ, οι πόρτες του άνοιξαν και μέσα από σύννεφα καπνού βγήκε μια ψηλή φιγούρα ντυμένη σαν χάρος

... κάνει ένα βήμα μπροστά. Το δωμάτιο έχει σκοτεινιάσει, από το ασανσερ ακούγονται οι κραυγές ανθρώπων σε αγωνία. Σηκώνει το χέρι του, τα μακρυά δάχτυλα του βγαίνουν απο το μανίκι του, βγάζει την κουκούλα του και εμφανίζεται το πρόσωπο ενός ξανθού αγγέλου να λέει: " Λοιπόν θέλω να τονίσω ότι αυτός ο ρόλος του σκοτεινού φαντάσματος από το μέλλον δεν μου ταιριάζει, δηλαδή επειδή είμαι ο πιο ψηλός και αδύνατος, πρέπει εγώ να κάνω τον ρόλο του Κακου!!!!!!" .. . "Ρε συ Oni " ακούστηκε από το πουθενά "σκάσε τουλάχιστον εσύ έχεις ρόλο στην ιστορία τι να πω και εγώ που είμαι αφηγητής", "Καλά" είπε ο Oni αλλά θα προτιμούσα να φοράω κάτι σε λαμέ", και έτσι έγινε.

Στα χρυσά λαμέ πλέον το φάντασμα τον επομένων ημερών του Αγίου Βαλεντίνου πείρε την Έμπυ στο ασανσέρ και την πήγε σε κάποια μελλονιτκή ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου, εκεί είδε σε ένα χώρο μαζεμένους όλους τους φίλους της Έμπη απο το ΚΑΠΗ την LegallyBlonde , το κίτρινο παίδι, το λεμονοκόριτσο, τον Wrong Guy, τον Ethan and the city συγκεντρωμένοι γύρω από την Orestis. Η Orestis τους μιλούσε με καθαρή και σοβαρή φωνή "Λοιπόν κουράστηκα με τη γκρίνια και το που συνέχει λέει ότι δεν έχει περάσει ποτέ καλά αυτή την ημέρα, ήρθε επιτέλους η στιγμή να της δώσουμε μια ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου αξέχαστη", "Ναι!!!" φώναξαν όλοι με μία φωνή, "θα τη σκοτώσουμε για να το έχει να το θυμάται" συνέχισε η Ορέστης... στα λόγια της η Έμπη αναστατώθηκε, κοίταξε τον Oni που εκείνη την ώρα χασμουριόταν και κοιτούσε το ρολόι του, " Φάντασμα; θα με σκοτώσουν στα αλήθεια;" εκείνος τις απάντησε "από εσένα εξαρτάται, αν συνεχίσεις να είσαι μίζερη εκεί θα καταλήξεις, αλλά κοίτα μόλις μπήκες στο δωμάτιο". Πραγματικά εκείνη την ώρα μπήκε η Έμπη εκείνης της εποχής, και πάνω της έπεσαν όλοι, ο καθένας κρατούσε ένα μαχαίρι και με τη σειρά τους όλοι την σκότωσαν.

Η αστυνομία δεν κατάλαβε το παραμικρό και όλοι ήρθαν στην κηδεία της. Η Dannossiel στεκόταν δίπλα τον Pov of a G και έκλαιγαν, αλλά κανείς άλλος δεν φάνηκε να στεναχωριέται από αυτό τον θάνατο, όλοι ένιωθαν σαν έφυγε ένα βάρος από πάνω τους.

Ξύπνησε απότομα η Έμπη, λουσμένη στον ιδρώτα, η orestis τελικά με σκότωσε σκέφθηκε...κοίταξε το ρολόι, ήταν ακόμη 6, "είναι ακόμη ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου" και σηκώθηκε να ετοιμαστεί Υπάρχει ακόμη αγάπη εκεί έξω, σκέφθηκε, ήρθε η ώρα να πιστέψω σε αυτήν.... Έτσι η γριά Έμπυ, πήγε στο σπίτι του κύριου Μένιου και πέρασε μια εξαίρετη ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου, έτσι ποτέ δεν γκρίνιαξε στους φίλους στης στο ΚΑΠΗ και δεν έδωσε την ευκαιρία στον Pov να φορέσει το Μωβ του κουστούμι στην κηδεία τους, αλλά και ούτε στην Ορέστης κίνητρο για να την σκοτώσει. Όλα ήταν τέλεια εκτός από το φαγητό του κύριου Μένιου που τις πείραξε το στομάχι και πέρασε όλο το βράδυ η Έμπη κλάνoντας σε σημείο οι γείτονες να παραπονεθούν στην αστυνομία για διατάραξη της κοινής ησυχίας.

Έτσι έζησαν όλοι καλά και εμείς καλύτερα, και εγώ σαν αφηγητής να να μπορέσω να βάλω ένα τραγουδάκι της Britney Spears που τόσο λατρεύω και σιχαίνεται η δεσποινίδα που γράφει την ιστορία.



συμ. συντ. την επόμενη φορά θυμίστε μου να κάνω αφηγητή κάποιον άλλο.

πσ. Συγνώμη στον κύριο Morissey που έβαλα το βίντεο του σε ένα τόσο καμένο ποστ.