Γιατρέ μου έφυγε το φλάγιθμα...

by Erisadesu 22:15 13 Φώναξαν κουράγιο οδοντογιατρός

" Δεν έφυγε, έσπασε. Περίμενε τώρα θα σου βάλω μία βίδα....."

Θυμάστε τον υπεροδοντίατρο μου από το ποστ που έκανα πριν μερικούς μήνες "Γιατρέ μου πονάει το δοντάκι μου";

Ε λοιπόν ορίστε το δεύτερο μέρος, μερικούς μήνες μετά έσπασε το σφράγισμα εκεί που έτρωγα φιστίκια στο πιο ψωνισμένο μέρος της Θεσσαλονίκης το Shark. Κανονικά θα έπρεπε να τους κάνω μήνυση ότι δεν αναγραφόταν πουθενά πως όταν τρως φιστίκι μπορεί να συμβεί τέτοιο ατύχημα.

Με τα πολλά πάω την Δευτέρα στον γνωστό άγνωστο και λατρεμένο οδοντίατρο και μου λέει ότι το σφράγισμα δεν έφυγε, αλλά έσπασε... (ποια η διαφορά δεν κατάλαβα να πω την αλήθεια). Έτσι αποφάσισε ότι θα ήταν καλό να μου βάλει μια βίδα (ελπίζω να μη μου φύγει και αυτή).

Σκηνή 1η : Υποδοχή

Μπαίνω μέσα, στο ρετρό χώρο υποδοχής η τηλεόραση παίζει τέρμα δυνατά την Μαρία την Άσχημη που τώρα έγινε όμορφη, αλλά ποια η διαφορά δεν καταλάβαμε αφού ο πρωταγωνιστής ακόμη τα ίδια χάλια είναι , κλασσικά μέσα στο ιατρείο η μουσική τέρμα.
Διαβάζω ένα άρθρο της Sunday για το σύνδρομο των Hikikomori, εκεί που σκέφτομαι πόσο ανίδεος είναι αυτός που το έγραψε σκάει ο γιατρός και μου λέει:"Καλώς την Ελισαβούδα (το νέου μου παρατσούκλι) που μερικοί την γιορτάζουν του Αγίου Σάββα" (υπο άλλες συνθήκες θα είχα εξαφανιστεί απο εκεί μέσα).

Σκηνή 2η : Οδοντιατρική Καρέκλα
(Ποτέ δεν φοβήθηκα στον οδοντογιατρό, νομίζω οτι τον γυναικολόγο τον φοβάμαι περισσότερο)

Βρίσκομαι λοιπόν ανάσκελα στην γνωστή στάση με ανοιχτό το στόμα.
Αφού κάνει ότι κάνει και έχει ξεχάσει να μου περάσει την σαλιάρα για να μη λερώνομαι ( και έχω γεμίσει σάλια) αρχίζει να με παινεύει που δεν φοβάμαι τον γιατρό και που είμαι τόσο χαλαρή στην θέση μου. (Η μουσική εξακολουθεί να είναι στη διαπασών, ακούγεται μουσική των 80ς ) ΩΣΠΟΥ!!!!!

Ακούγεται γνωστό άσμα απο το ραδιόφωνο, " I was made for loving you baby" (μουσικό διάλειμα:

.... )

Σκηνή 3η: Ο οδοντογιατρός και οι Kiss.

Έτσι εκεί παρέα με τον τροχό και τους Kiss αρχίζει και ο γιατρός να μουρμουρίζει τον ρυθμό και να σιγοτραγουδάει, και εγώ φυσικά να κουνάω το πόδι μου στον ανάλογο ρυθμό
(εξακολουθώ να έχω τον τροχό στο στόμα μου και τον γιατρό από πάνω μου). Καταλαβαίνει ο γιατρός ότι μου αρέσει το τραγούδι και αρχίζει:
"Ελισαβούδα αυτά τα τραγούδια είναι της εποχής μου "
" Μπογλει γλε" απαντάω,
"Αφού αλώστε το ξέρεις εγώ και ο πατέρας σου μια ηλικία είμαστε 35"
(και εκεί απλά σκέφτομαι ότι ο πατέρας μου και οι παιδικοί του φίλοι πρέπει να έχουν όλοι το ίδιο χιούμορ, ή να είναι συνεννοημένοι να λένε το ίδιο ψέμα).

"Η εποχή μου ήταν η εποχή της επανάστασης και της αναζήτησης"
(α μάλιστα η εποχή του πατέρα μου ήταν η εποχή της σκαλομαρίας και της επιβίωσης )
" Τότε ακούγαμε doors, beatles αλλά ο πατέρας σου όλη νύχτα στα μπουζούκια. Ότι έβγαζε εκεί τα έτρωγε. Έριχνε πολύ δουλειά"
(Ενώ τώρα πίσω πάει ας πούμε).
"Είχε και κομπρεσέρ και όλη μέρα με εκείνο ήταν, μετά πήγαινε σπίτι έκανε μπάνιο και πήγαινε στα μπουζούκια. Ξέρεις πόσο χρονών ήμουν όταν με πήγε στα μπουζούκια ο πατέρας σου; "
(ΩΠΑ !!! Λαβράκι πιάσαμε)
"Ποχσιο;" Ρωτάω...
"Δεκαέξι χρονών ήμουν, ήρθε με πήρε και πήγαμε"
(αναρωτιέμαι πόσα χρόνια διαφορά να έχουν αυτοί οι δύο μεταξύ τους, ο πατέρας μου είχε το κομπρεσερ στα 20)
"Αχ, ο δικός μου ο γιος στα Γιάννενα σπουδάζει και εκείνος μόνο μπουζούκια πάει" το είπε με τόσο παράπονο που τον λυπήθηκα.

Σκηνή ... ξέχασα ποιο νούμερο και βαριέμαι να το κοιτάξω.

Με τα πολλά ξαναπήγα και σήμερα να μου καθαρίσει τα δόντια, μέσα σε 15 λεπτά είχαμε τελειώσει....
"Μάτωσαν τα ούλα σου, αχ λέει χάθηκε να έχεις τα δόντια του πατέρα σου;"
μου είπε.. Η αλήθεια είναι οτι ο πατέρας μου έχει τεράστια δόντια, μάλιστα ένα που του βγήκε το έχουμε κρατήσει ενθύμιο επειδή ενώ είναι φυσιολογικό, η ρίζα είναι τόσο τεράστια που θα μπορούσε να είναι δέντρο. (Εντάξει υπερβάλω αλλά είναι πραγματικά τεράστιο)

" Όταν ήμασταν μικροί ..."(ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ σκέφτηκα) " ο πατέρας σου άνοιγε τις μπύρες με τα δόντια του " (εμένα γιατί το μυαλό μου πήγε σε κάφρο, χοντρό παίκτη του ράγκμπυ με κόκκινη στολή;) "ναι ναι με τα δόντια του άνοιγε τις μπύρες και εμείς τον μαλώναμε, αλλά είδες ήρθε και γέρασε και το στόμα του είναι γεμάτο"....

Σκηνή 5η: Το συμπέρασμα.

Με αυτά του τα λόγια κόλλησα λίγο, σηκώνομαι ανοίγω τα πρησμένα, καυτά και κόκκινα μου χείλη (σαν πόρνη ακούγομαι) και κοιτάω το αποτέλεσμα του καθαρισμού στον καθρέφτη.

"Δηλαδή γιατρέ εμένα θα μου πέσουν;"
"Φυσικά παιδί μου, είσαι ίδια η μάνα σου"
(δεύτερη φορά το ακούω σήμερα αυτό. Το πρωί η κολλητή μου σήμερα είπε ότι έκλασε η μάνα μου και βγήκα εγώ. Αποκλείεται να με έκανε με τον πατέρα μου είπε.)
"Σε πόσο καιρό γιατρέ;"
"Σε 30 - 40 χρόνια"
"Δηλαδή στα 60 μου δεν θα έχω δόντια;"
"Ούτε δόντια ούτε σύνταξη"
(εδώ τώρα τι να πω, με άφησε άφωνη)

Tον κοιτάω τρομαγμένη.

Τουλάχιστον θα παίρνω καλές πίπες στα 60 μου, σκέφθηκα και έφυγα χαρούμενη τραγουδώντας: