Πάλι τα ίδια...

by Erisadesu 23:50 0 Φώναξαν άνχος κουράγιο

Λεπτομέρεια από πίνακα της Youk Shim Won

 Η ώρα είναι 12:37 όχι ό,τι έχει σημασία ή κάποιο συμβολισμό απλά θέλω να δω τι ώρα ξεκίνησα να γράφω. Αισίως έφτασα 35 και ακόμη δεν έχω καταφέρει να μην αγχώνομαι για τους λάθους λόγους. Όμως όταν αγχώνομαι όλα πάνε καλά...όταν δεν αγχώνομαι είναι το πρόβλημα. Είχα μια πολύ δύσκολη ημέρα σήμερα, θα μπορούσε να ήταν χειρότερη, πιο δυσάρεστη...Δεν έγινε κάτι τραγικό αλλά να που πάλι έφτασε το βράδυ και με βρήκε μέσα στον εκνευρισμό και το άγχος. Έτσι χωρίς λόγο για ένα θέμα που δεν θα έπρεπε να με νοιάζει....

Μερικά πράγματα για τα οποία δεν θα έπρεπε να με νοιάζουν με  κάνουν να προβληματίζομαι ενώ κάποια ουσιαστικά πράγματα που θα έπρεπε να με προβληματίζουν με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Η νηπιαγωγός είπες κάποτε στη μητέρα μου να μην ανησυχεί για εμένα, εκείνη ήξερε να ψυχολογεί τα παιδιά. Της είπε πως όταν μεγαλώσω θα γίνω αναίσθητη και δεν θα με επηρεάζει τίποτα...Για αιώνες εκείνη το επαναλάμβανε από φόβο μη γίνω αυτό που φοβόταν η νηπιαγωγός...Νομίζω εξελίχτηκα λάθος.

Άραγε αν είχα γίνει νοσοκόμα όπως ήθελε η μάνα μου να είχα εξελιχθεί σε πιο αναίσθητο πλάσμα ή θα ταυτιζόμουν με τους ασθενείς και όλη μέρα θα έκλαιγα; Δεν είμαι νοσοκόμο όμως, υπάλληλος σε τουριστικό γραφείο είμαι παρόλα αυτά, ανησυχώ για κάθε κράτηση, για κάθε ταξίδι που κάνει πελάτης...ωστόσο...όταν γυρνάει δεν παίρνω τηλέφωνο να δω πως πέρασε, να κρατήσω επαφή ώστε να τον κρατήσω για το μέλλον...νομίζω απέτυχα σ'αυτό.

Στα τόσα χρόνια αλλαγών στη ζωή μου έμαθα να μη κρατάω επαφή...έχει περάσει τόσος κόσμος από τη ζωή μου ... τώρα ίσως που δεν περνάει τόσος κόσμος με προβληματίζει που δεν κράτησα επαφή, αλλά όχι αρκετά για να επικοινωνήσω και πάλι με τα άτομα που με θεωρούσαν φίλη και εγώ έτσι απλά τα άφησα να φύγουν από τη ζωή μου. Είδες...πάλι για λάθος πράγματα προβληματίζομαι. Στεναχωρήθηκα με κάτι που έγινε στη δουλειά, μία απλή ακύρωση...κάτι για το οποίο ένας φυσιολογικός τουριστικός υπάλληλος δεν θα το έδινε σημασία....Αλλά εγώ όχι εκεί, βρίσκω κάτι να με κρατάει ξύπνια...

Κάθε καλοκαίρι που περνάει το θεωρώ δύσκολο, πέρσι πάλι κάπως έτσι ήμουν, απλά δεν είχα χρόνο ανάμεσα σε δυο δουλειές να σκεφτώ και όλα ήταν υπέροχα. Φέτος πάλι μίζερη....πως ένα παιδί που αγαπούσε το καλοκαίρι και ήθελε να κάνει τον κόσμο να περνάει καλά το καλοκαίρι κατέληξε να είναι τοσο μίζερο. Που είναι το παιδί που διάλεξε τον τουρισμό για να κάνει τους άλλους να περνάνε καλά στις διακοπές τους; Σε ποια γωνία του δρόμου έστριψα λάθος; Πότε θα αρχίσω να προβληματίζομαι για τα σωστά πράγματα; Πότε θα σταματήσω να επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη;

Θα ήμουν το ίδιο άτομο αν είχα οικογένεια αναρωτιέμαι.....Πολλές ερωτήσεις...Τελικά δεν πέρασε πολύ ώρα...τα είπα όλα...θα μπορούσα να πω περισσότερα αλλά δεν μου αρέσουν τα μεγάλα κείμενα.
Καληνύχτα