Ξέρετε πολύ καλά ότι εγώ δεν διαβάζω Manga... έλα όμως που έπεσε στα χέρια μου το MPD PSYCHO πολύ πριν διαβάσω αυτό το thread, μου κίνησε την περιέργεια όταν διάβασα ότι έχει μεταφερθεί σε τηλεοπτική σειρά, ωστόσο όταν άνοιξα και το διάβασα δεν περήμενα να πάθω τόσο μεγάλη πλάκα, να δώ τέτοια ανάλυση χαρακτήρων, τόση πολυπλοκότητα που να με κάνει να κρατάω σημειώσεις για να το παρακολουθώ.
Έχει μυστήριο, αίμα, βία και επιστημονική φαντασία ακριβώς αυτο που ζητάει ένα κορίτσι απο το comics του. Χαίρομαι που τα βρήκα όλα σε ενα manga και κατάφερα να ξεπεράσω το σοκ του ασπρόμαυρου σχεδίου και να πάθω την πλάκα μου με τον κεντρικό χαρακτήρα.
Quote:
Preview του Κώστα Λαμπρόπουλου Writer: Eiji Otsuka Artist: Sho-u Tajima Dark Horse Όταν η Dark Horse αποφάσισε να ασχοληθεί με τα manga, στράφηκε προς κλασικούς και εγγυημένους τίτλους (λέγε με AKIRA). Με την έλευση περισσότερων εταιριών στο χώρο, οι editors της Dark Horse έπρεπε να βρουν μια καλή λύση, για να κρατήσουν ψηλά την εταιρία στην αγορά. Και την βρήκαν: Το horror και, γενικά, το "extreme". Οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες είχαν βρει πλέον μια εταιρία που θα τους έφερνε βία, αίμα, τρόμο και όλα αυτά που οι υπόλοιποι δεν τολμούσαν να εκδώσουν. Μ' αυτά και μ' αυτά, φτάσαμε να καυχιέται η Dark Horse για το ότι μας έφερε το MPD-PSYCHO, "uncut" και χωρίς καμία λογοκρισία. Το εξώφυλλό του, λιτό, εντελώς μαύρο, με μόνο έναν ανάγλυφο εγκέφαλο, στο κέντρο του οποίου δεσπόζει ένα μάτι. Δεν μπορώ να πω, είναι τουλάχιστον ασυνήθιστο και σε προκαλεί να το ανοίξεις. Αυτό ακριβώς έκανα και το μόνο που μπορώ να πω είναι πως χαίρομαι που η Dark Horse αποφάσισε να το εκδώσει και μάλιστα χωρίς να το λογοκρίνει (μπαίνω σε μεγάλο πειρασμό τώρα να αναλύσω γιατί είναι ανοησία να καυχιέται κανείς επειδή δεν έχει λογοκρίνει κάτι, αλλά θα αντισταθώ και θα το αφήσω για μια άλλη φορά). Στον πρώτο τόμο, γνωριζόμαστε με τον Yosuke Kobayashi, έναν profiler της Ιαπωνικής Αστυνομίας, ο οποίος είναι ο καλύτερος στο είδος του. Μπροστά του, εκείνη η αχώνευτη ξανθιά, πρωταγωνίστρια της σειράς PROFILER, μοιάζει ερασιτέχνης. Η υπόθεση που ερευνά, η σύλληψη ενός serial killer που αφήνει τα θύματά του τεμαχισμένα, παίρνει πολύ άσχημη τροπή και καταλήγει στην ταράτσα ενός κτιρίου. Εκεί, λαμβάνει χώρα μια σύντομη "Judge Dredd style" δίκη και ο Shinji Nishizono φυτεύει μια σφαίρα στο κεφάλι του δολοφόνου. Οι Ιαπωνικές Αρχές δεν συγχωρούν, όμως, την αυτοδικία, γι' αυτό και συλλαμβάνουν τον Kazuhiko Amamiya για το φόνο. Όποιος διάβασε την παραπάνω παράγραφο και δεν μπερδεύτηκε, έχει τα θερμά μου συγχαρητήρια. Τα τρία προαναφερθέντα ονόματα δεν ανήκουν σε διαφορετικούς ανθρώπους. Ο εν λόγω detective πάσχει από σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας, κάτι που δεν θα έπρεπε κανονικά να είναι έκπληξη, γιατί το "μαρτυρά" ο τίτλος (MPD σημαίνει Multiple Personality Detective - και όχι Multiple Personality Disorder, όπως διάβασα στο OTAKU USA). Η πραγματική ιστορία ξεκινά μετά την αποφυλάκιση του Kazuhiko (είναι η προσωπικότητα που επικράτησε τελικά), όταν μια πρώην συνάδελφός του, του προτείνει να εργαστεί για αυτήν, στο ιδιωτικό εργαστήριο εγκληματολογικών ερευνών που, πλέον, διατηρεί. Αντικειμενικά, δεν είχε και πολλές ελπίδες να βρει κάποια άλλη αξιοπρεπή δουλειά, έχοντας ποινικό μητρώο και σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας, επομένως, δέχεται. Μαζί, θα ασχοληθούν με μια σειρά υποθέσεων, με διεστραμμένους δολοφόνους, που όλοι αποδεικνύεται ότι έχουν κάτι κοινό: ένα bar code χαραγμένο στο αριστερό τους μάτι. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πάρα πολλά και καλά θα κάνει ο Otsuka να τα απαντήσει στους προσεχείς τόμους, αναπτύσσοντας κι άλλο τον κόσμο που έφτιαξε, έναν κόσμο γεμάτο βία, αίμα και πολλή, πολλή διαστροφή. Ένας τέτοιος κόσμος, όμως, δεν θα ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακός, χωρίς το κατάλληλο artwork. Το σχέδιο του Tajima είναι ιδανικό για αυτή τη δουλειά και δίνει όση λεπτομέρεια χρειάζεται, αποδίδοντας πιστά την ιστορία. Είναι κάπως ωμό, είναι αλήθεια, αλλά όπως λέει και ο ίδιος ο Otsuka: "Δεν υπάρχει τρόπος να αποδώσεις όμορφα ένα πτώμα. Ο θάνατος είναι άσχημος και οποιαδήποτε προσπάθεια ωραιοποίησης καταλήγει σε αποτυχία". Δυστυχώς, σε πολλά manga, παρατηρείται το φαινόμενο οι χαρακτήρες να μοιάζουν μεταξύ τους, στυλιστικά. Αυτό μπορεί να μπερδέψει τον αναγνώστη και να κάνει την κατανόηση της ιστορίας πιο δύσκολη. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, όμως, εδώ. Οι χαρακτήρες ξεχωρίζουν και κάθε ένας είναι πολύ σωστά σχεδιασμένος, σύμφωνα με την προσωπικότητά του. Ο Tajima παίζει πολύ πετυχημένα με τη λεπτομέρεια των panels του. Στις σκηνές διαλόγου, τα panels είναι πολύ λιτά -ακόμα και εντελώς άδεια- έτσι ώστε το ενδιαφέρον να επικεντρωθεί στο διάλογο. Στα υπόλοιπα δε, οι λεπτομέρειες είναι άφθονες, χωρίς όμως να είναι κουραστικές στο μάτι. Σε γενικές γραμμές, το MPD-PSYCHO είναι ένας τίτλος που προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους είναι άνω των 18 (δεν μπορώ να το προτείνω σε ανήλικους γιατί θα χαρακτηριστώ "διαφθορέας των νέων"). Είναι πολλά υποσχόμενο, αν και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει σειρές να ξεκινάνε καλά και στην πορεία η ποιότητά τους να πέφτει. Πιστεύω ότι είναι ακόμη νωρίς για να κρίνω. Πάντως, παρατηρώ γενικά ότι αρχίζουν και πληθαίνουν οι σειρές, όπου οι ρόλοι του "καλού" και του "κακού" δεν είναι απόλυτα διαχωρισμένοι. Προσωπικά αυτό με ευχαριστεί. |
Aν θέλετε να μάθετε περισσότερα προτείνω να επισκεφθήτε το site της Comicdom.
