Κάποια άτομα έχουν διαμορφώσει αυτό που είσαι χωρίς να το καταλάβεις, αλλά και χωρίς οι ίδιοι να το καταλάβουν. Ένα τέτοιο άτομο ήταν και ο κος. Χι. Ένας άνθρωπος που με είδε να μεγαλώνω μέσα στην αυλή του, με είδε να φεύγω από την αυλή του και να παίζω σε αυλές, να φτάνω σε μακρινές αυλές, αλλά πάντα να βρίσκω τον δρόμο και να γυρίζω στην δική του.
Κάποια στιγμή είχε δηλώσει με πολύ γλυκό και τρυφερό τρόπο πως θα ήθελε να με δει στη δική του αυλή για πάντα, αλλά δεν τον πείραζε που ήρθε άλλο κορίτσι στη θέση μου. Με κάθε ευκαιρία ήθελα να είμαι εκεί και να μαθαίνω από αυτόν ιστορίες και απόψεις διαφορετικές από την καθημερινότητα μου. Ο κύριος Χι είχε μία άποψη για τα πάντα και είχε έναν δικό του τρόπο να βλέπει τα πράγματα. Πότε παράλογος, πότε σωστός, πότε αστείος και πότε αυστηρός.
Εκεί μέσα από τις ιστορίες του χτίστηκαν και τα θεμέλια που αργότερα οδήγησαν στην γέννηση της Erisadesu. Οι ιστορίες του ήταν μια γέφυρα με την μακρινή Ιαπωνία, μία ανορθόδοξη γέφυρα θα μπορούσα να πω, αλλά τόσο χρήσιμη. Ως παιδί λάτρευα και ρουφούσα κάθε λέξη που είχε να κάνει με τους παράξενους συναδέλφους που είχαν έρθει στην Ελλάδα από μια τόσο μακρινή χώρα.
Στα 11 μου του είπα πως εγώ μια μέρα θα παντρευτώ Ιάπωνα....και δεν με σόκαρε η απάντηση του παρόλο που θα έπρεπε... αλλά με σόκαρε το γεγονός πως στην ίδια μου δήλωση μετά από 14 χρόνια που απάντησε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο και την ίδια ιστορία. Χωρίς τον κύριο Χι, μπορεί να μην υπήρχε η Erisadesu, αλλά σίγουρα χωρίς αυτόν, η Erisadesu θα ήξερε πολύ λιγότερα για την Ιαπωνία από όσα ξέρει σήμερα.
Μία ημέρα μετά, συνειδητοποιώ το πόσο σημαντικός ήταν στη ζωή μου, ήξερα ότι τον αγαπούσα και του είχα αδυναμία...απλά δεν ήξερα το μέγεθος της επιρροής του. Θέλει ένα χωριό για να μεγαλώσεις ένα παιδί λένε οι ξένοι... ο κύριος Χι, ήταν ένας από αυτούς στο χωριό που με μεγάλωσε. Μου χάρισε φίλους, μου χάρισε αγάπη και με έκανε να πιστεύω στον εαυτό μου. Δεν θα ξεχάσω τις ιστορίες του, τις απόψεις του και το γεμάτο αγάπη βλέμμα του. Χαίρομαι που έζησα δίπλα του, ήταν τιμή μου να συναντήσω έναν άνθρωπο σαν αυτόν γεμάτο από ζωή, από αγάπη, από ελαττώματα, από λάθη...δεν ήταν τέλειος και αυτό είναι που τον έκανε τόσο ανθρώπινο και αγαπητό. Τουλάχιστον σ'εμένα.
Καλή αντάμωση λοιπόν κύριε Χι, ελπίζω πως και τα δικά σου κορίτσια θα έρχονται στην αυλή μου για να ακούν τις ιστορίες μου, τις ιστορίεςτους, τις ιστορίες μας.
0 Φώναξαν:
Δημοσίευση σχολίου