εγώ δεν μπορώ να τη ξεχάσω. Ήθελα να γράψω πάρα πολλά και να βγάλω τα εσώψυχα μου αλλά προτιμώ να βγάλω τα εσώρουχα μου.
Με λίγα λόγια αυτά που ήθελα να γράψω ήταν όλα αυτά τα πράγματα που με κάνουν να νιώθω σήμερα:
Αδέξια, άχρηστη και αποτυχημένη.
Ανίκανη να κάνω οτιδήποτε και κυρίως νιώθω πως κάνω λάθος σε οτιδήποτε και αν κάνω.
Κοινώς νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά.
Για να μη πως ότι επισήμως είμαι Αργή και Αφηρημένη. Αν το κράτος έκδιδε πιστοποιητικό για αυτές τις δύο ανικανότητες θα είχε την φάτσα μου.
Είμαι πάρα πολύ αφηρημένη, αργή στις κινήσεις μου και μερικές φορές είμαι ακόμη πιο αργή. Ειδικά τις ημέρες πριν τη περίοδο.
Πως σκατά κατάφερα να εξελιχθώ σε κάτι τόσο άχρηστο πράγμα; Νιώθω πως είμαι 67 χρονών και αναπολώ τη μέχρι τώρα αποτυχημένη ζωή μου. Το ότι όλα αυτά μου συμβαίνουν σε μια χώρα χωρίς επαγγελματικές ευκαιρίες στη παρούσα κατάσταση δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα και αισιόδοξη.
Άσε που σε αντίθεση με άλλα άτομα εγώ ακόμη και αν μεταναστεύσω δεν θα μπορώ να κάνω και πολλές δουλειές καθώς δεν έχω πτυχία πανεπιστημίου και κάποια εξειδικευμένη γνώση.
Νιώθω μία μετριότητα και αυτό είναι πολύ χειρότερο απο το να νιώθεις ότι είσαι ένα τίποτα.
Τρόποι επίλυσης των προβλημάτων μου :
Α. Λοβοτομή
Β. Υπνωτισμός
Γ. Ψυχολογική υποστήριξη
Δ. Αυτοκτονία με τη χρήση πυροτεχνημάτων στον κώλο και ανατίναξη τους στα
29 πόδια ύψος.
Ε. Εκπόρνευση
ΣΤ. Πώληση νεφρού σε απελπισμένο μεγιστάνα
Ζ. Όλα τα παραπάνω
Παρακαλώ ενημερώστε με για την δική σας επιλογή. Αν έχετε να προτείνεται κάτι καλύτερο είμαι ανοιχτή σε προτάσεις. Επίσης τα λόγια παρηγοριάς και οι ψεύτικες φιλοφρονήσεις για confidence boost will be warmly welcomed.
υγ. πραγματικά δεν θέλω να στεναχωρήσω πάλι τους γονείς μου. Τους έχω πληγώσει αρκετά..
9 Φώναξαν:
Η ζωή έχει πολλά σκατά, αλλά και πολλά καλά. Πήγαινε σε κράτος της προκοπής όπου η καθαρίστρια παίρνει 1600 κατώτερο μισθό, καθάριζε ήδη καθαρές χέστρες και μετά ξόδεψε τα χρήματα σε οτι σε κάνει ευτυχισμένη.
Εκπορνεύσου κιόλας, αλλά για τη διασκέδαση της υπόθεσης.
Και εγώ είμαι 25, παχύσαρκη, κάθομαι σπίτι όλη μέρα, δεν έχω γνωριμίες και γκόμενο και ούτε πρόκειται μέχρι να γίνω άνθρωπος. Ελπίζω μέχρι τα 30 να έχω αδυνατήσει και ξεχρεώσει τα χρέη που πνίγουνε και εμένα και τη μητέρα μου. Στεναχωριέμαι; Ναι. Νιώθω άχρηστη; Ναι. Θα τα παρατήσω; Όχι. Γιατί απο το να κάθεσαι και να τα ξύνεις, καλύτερα να προσπαθείς και ας πάει κατα διαόλου. Όλο και κάτι θα πάει καλά κάποια στιγμή.
Είμαι χαρούμενη, αισιόδοξη και στ'αρχίδια μου οι υποχρεώσεις. Θες να κάνεις τους γονείς σου ευτυχισμένους; Να είσαι εσύ καλά. Ότι και να λένε, μόνο αυτό θέλουν οι γονείς. Και εσύ θα είσαι καλά με το να τα γράψεις όλα στο προς εκπόρνευση persqueeter σου και να περνάς καλά ή να κάνεις οτι μπορείς για να φτάσεις σε σημείο να περνάς καλά.
Με λίγα λόγια, ταΐσου, γαμήσου, ν'ανοίξει η ψυχή σου.
Σε ενα post αποτυπωσες ακριβως αυτο που νιωθω αυτες τις μερες. Σοβαρα, ουτε η ιδια δεν θα μπορουσα να το εκφρασω καλυτερα! Φαινεται ολοι νιωθουμε το ιδιο. Μην ανησυχεις, δεν εισαι μονη. Και υπαρχουν ατομα σε χειροτερη κατασταση και με χειροτερο μελλον απο σενα. Δηλαδη κανενα μελλον.
Δεν ξερω πολλα για την κατασταση σου, μα κι ομως σε ζηλευω. Εγω βρισκομαι στον πατο του κοσμου, εχω και θα συνεχισω να απογοητευω τους γονεις μου. Τους εχω κοστισει πολλα για το τιποτα. Εσυ ολο και κατι θα χεις κανει σωστα. Πιστευω οτι κρινεις σκληρα τον εαυτο σου. Κοιτα γυρω σου. Εχεις φιλους? Ανθρωπους που σ αγαπανε? Τι αλλο θες? Αυτο χρειαζεσαι μονο. Ασε δουλειες λεφτα και τετοια. Υπαρχουν ανθρωποι που δεν εχουν κανενα απο αυτα και ξερουν πως δεν προκειται να τα αποκτησουν. Ποτε.
Συγνωμη γι αυτο, δεν μ αρεσει που το λεω, αλλα ειμαι 17 μονο και εχω καταλαβει οτι δεν υπαρχει φως στη ζωη, ουτε ελπιδα. Ευχομαι να μπορουσα να πω κατι αλλο, μα ετσι ειναι τα πραγματα δυστυχως. Δεν εχει τιποτα καλο η ζωη. Ειμαστε ολοι παγιδευμενοι να τη ζουμε.
Να πω κατι αλλο οσο κι αν το θελω δεν μπορω γιατι ξερω πως δεν ειναι αληθεια. Δεν λεγεται απαισιοδοξια, λεγεται ρεαλισμος.
Seireina μου, δε θέλω να σου πάω κόντρα, αλλά η ζωή έχει ελπίδα και είναι ωραία. Είναι ωραία όταν αποδεχτείς οτι θα έχει δυσκολίες και ξεκαθαρίσεις ποιά είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή. Όπως λες, η αγάπη μετράει. Και δε μπορείς να λες οτι είναι μαύρη η ζωή όταν την έχεις ζήσει τόσο λίγο, εκτός, κοπέλα μου, αν έχεις κάποια αρρώστια και δεν έχεις χρόνο. Αλλά και πάλι μπορείς να λάμψεις και να χαρείς πριν φύγεις.
Και εγώ έτσι σκεφτόμουν στα 17. Θα περάσει. Εσύ κρίνεις ακόμα πιο σκληρά τον εαυτό σου και δε πρέπει. Ειδικά σε τέτοια ηλικία.
Πρόσφατα πήρα μια μικρή τρομάρα με μία κύστη στο στόμα μου. Τελικά πέρασε και αυτό που κατάλαβα είναι οτι αν έχουμε τη τύχη να κρατήσουμε τη ζωή μας, πράγμα που πολλοί δεν έχουν, είναι ηλίθιο εκ μέρους μας να τη περνάνε μαύρα.
Τι σημασία έχουν τα λεφτά πέρα απο το να μας δώσουν αυτά που θέλουμε; Τι σημασία έχει η δουλειά; Αν θα πάμε 90 και θα είμαστε στο νεκροκρέβατο, θα λυπόμαστε που δε πήραμε πτυχίο ή που δεν βρήκαμε έναν άνθρωπο να αγαπήσουμε;
Ξυπνήστε, κορίτσια και δείτε τι είναι σημαντικό στη ζωή. Here's a hint. Δεν είναι ούτε οι δουλειές, ούτε οι σπουδές, ούτε το αν είμαστε "πετυχημένοι" σύμφωνα με τα standards που προσπαθούν να μας πασσάρουν ως κανόνα. Ούτε είναι το αν θα μας πεί η μάνα μας "μπράβο" ή το να μετακομήσουμε σε σπίτι με δικό μας σταθερό εισόδημα μέχρι τα 30 λες και κάνουμε αγώνα.
Έχουμε τη ζωή μας, αγάπες μου. Όσο την έχουμε, μπορούμε να την αλλάξουμε και να την εκτιμήσουμε. Ξέρετε πόσοι και πόσοι άνθρωποι θα εύχονταν να ήταν στη θέση μας; Ξέρετε τι θα μας λέγανε αν τα ακούγανε αυτά; "Να, μαλακισμένες" θα μας λέγανε...
Porni Geba παρόλη τη μαυρίλα εκείνης της ημέρας, εσύ και τα λόγια σου με έκαναν να νιώσω καλύτερα και να την αντέξω.
Μικρή Sirein άκου τις συμβουλές της Βάσιας έχει δίκιο σε αυτά που λέει. Πραγματικά και εγώ ήμουν πολύ σκατά στα 17 μου και πραγματικά και εγώ κόστισα πολλά λεφτά στους γονείς μου και δεν τους έφερα ποτέ πτυχίο. Τελος πάντων αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι έτυχε τα καλύτερα χρόνια σου να βρουν μια πολύ σκατά εποχή όμως τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Γιατί ακόμη και αν όλα πάνε σκατά στη κοινωνία μας εσύ έχεις την κατάλληλη ηλικία για να τα ξεπεράσεις όλα αυτά.
Για σένα η ζωή αρχίζει τώρα και όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί ακόμη και σε μία τόσο σάπια κοινωνία θα βρεθεί το φως που θα οδιγήσει τα βήματα σου.
Τώρα ξεκινάς και μπορείς να κάνεις όσα λάθη και βλακείες θες γιατί μπορείς να τα διορθώσεις.
cheer up baby
Ήρθα εγώ τρυφερό μου συνονόματο λουλούδι και αυτό θα πρέπει να σε κάνει να τραγουδάς απ'τη χαρά σου για 2-3 ώρες. Και μην μου πεις πως δεν καταλαβαίνεις ποια είμαι!
Είσαι η βασίλισσα της καρδιάς μου !!??!!!!
Πάντα!! :D
Η χώρα φταίει για την κατάστασή μας. Αναγκάζει τη νεολαία να μεταναστεύσει. Και εγώ με πτυχίο Πληροφορικής κάθομαι στην ανεργία. Υπομονή!
Erisabetsu, επειδή διαβάζω καιρό το blog σου, εσύ δεν έγραφες την Πτυχιακή σου; Γιατί τελικά δεν πήρες πτυχίο;
τελικά δεν έκανα τίποτα ακόμη
Δημοσίευση σχολίου