Ονείρου Λόγος 1

by Erisadesu 19:52 0 Φώναξαν ονειροβλόγιο

Πάλι ξύπνησα κάτω από έναν γυάλινο  θόλο, παράξενο τον είχα σπάσει την προηγούμενη φορά που ήρθα εδώ. Με βάση τις πληροφορίες μου δεν θα έπρεπε να έρθω εδώ. Ωστόσο να που είμαι και πάλι εδώ κάτω από το φως του φεγγαριού, κάτω από τον ίδιο γυάλινο τρούλο, ή μήπως κάνω λάθος, ο τρούλος είναι διαφορετικός, τα σχέδια πάνω στο γυαλί έχουν αλλάξει. Τι ήταν αυτό που ακούστηκε;

Ο τρούλος σκοτείνιασε, βρίσκομαι στην ίδια σκοτεινή και υγρή σπηλιά όπως την άλλη φορά. Διάφοροι ήχοι γεμίζουν το σκοτάδι. Αυτή τη φορά δεν θα φοβηθώ, είναι όνειρο και ξέρω να το ελέγξω, αυτή τη φορά ξέρω τι πρέπει να κάνω. Με μια μου σκέψη αλλάζω την εμφάνιση μου και επιλέγω μια δερμάτινη στολή κάπου ανάμεσα στο Gantz και την στολή του Rinzler από το Tron Legacy, το κεφάλι πάντα ακάλυπτο για να μη χαλάσει το μαλλί μου που έχει μεταμορφωθεί σε κοντό. Μια μέρα η μανία μου να μη φοράω κράνος θα με οδηγήσει στον θάνατο, σκέφθηκα.

Ακούγονται θόρυβοι από το πίσω μέρος της σπηλιάς, βλέπω μια ξανθά κοπέλα με κόκκινο μπλουζάκι να τρέχει και να δέχεται επίθεση. Οι αστραπές σταματάν και μένω τυφλή, δεν μπορώ να δω γύρων αν υπάρχουν εχθροί, σύμμαχοι ή αιχμάλωτοι. Δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου να σκεφθώ πρέπει να αγωνιστώ. Μια φωνή από τον πραγματικό κόσμο μου ζητάει να κοιτάξω τον τρούλο. Υψώνω το βλέμμα μου. Τον γνωρίζω αυτό τον τρούλο, τον έχω ξαναδεί όταν ήμουν παιδί. Τώρα όλα είναι ξεκάθαρα, πρέπει να σπάσουμε τον τρούλο ταυτόχρονα στο πραγματικό και στον ονειρόκοσμο. Αν δεν σπάσουν την ίδια στιγμή τίποτα δεν θα αλλάξει και θα συνεχίζουμε να ξυπνάμε σ'αυτό το παράλληλο σύμπαν.

Με άκουσαν άραγε; Δεν έχω χρόνο πρέπει να επιβιώσω δέχομαι επίθεση μέσα στο σκοτάδι. Επιλέγω τον δρόμο επιβίωσης και το χτύπημα στα τυφλά. Πρέπει απλά να βγω από εδώ μέσα και να σπάσω τον τρούλο. Διακρίνω με τα βίας τις φιγούρες μέσα στις αναλαμπές που δημιουργούν τα λειζερ. Ξεκινάω, τρέχω σηκώνω τα χέρια μου μπροστά και βγάζω από την παλάμη του αριστερού χεριού δίσκους που λειτουργούν και σαν μπουμερανγκ, τους εκτοξεύω με την δεξιά μου παλάμη, έρχονται μνήμες από το παιχνίδι Shinobi μπροστά μου. Ελπίζω να μη γυρίσει κανένας και με χτυπήσει, θα νιώσω πολύ ηλίθια, μπορεί στα όνειρα δημιουργούμε εμείς τα όπλα που θέλουμε, δε σημαίνει όμως πως ξέρουμε και να τα λειτουργούμε. Κοιτάω πως πετάνε και ξαφινκά θυμάμαι τους δίσκους του Tron. Σε δευτερόλεπτα έχω ανοίξει δρόμο και τρέχω προς το πιο ψηλό σημείο της σπηλιάς για να μπορέσω να φθάσω τον θόλο.

"ΤΩΡΑ! ΤΩΡΑ! ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!" ακούω μια φωνή στο πίσω μέρος του εγκέφαλου μου. Πυροβολώ με ένα όπλο σαν καραμπίνα στο οποίο μεταμορφώθηκε το χέρι μου και νιώθω τα σπασμένα γυαλιά του θόλου πάνω μου και βλέπω ένα τεράστιο σκύλο να μου επιτίθεται. Πέφτω κάτω, κουτρουβαλιάζομαι και προσγειώνομαι στην είσοδο της σπηλιάς. Ακούω θάλασσα και νιώθω το αεράκι στα μαλλιά μου, περπατάω κουτσαίνοντας προς αυτήν.  Κοιτάω γύρω μου παντού νεκρά μαύρα ζώα που θυμίζουν σκύλους. "Τα καταφέραμε; " αναρωτιέμαι. "Ναι" μου απαντάει η κοπέλα με την κόκκινη μπλούζα, μ'αγγίζει στον δεξί μου ώμο και διακτινιζόμαστε στα γραφεία κάποιου καθηγητή σε κάποιο πανεπιστημίου στην Αγγλία.

Έχω επανέλθει στον φυσιολογικό μου εαυτό και κοιτάζω περίεργα το ακατάστατο εργαστήριο -+ γραφείο του και αρχίζω να πειράζω ό,τι βρεθεί μπροστά μου. "Βρίσκεσαι σε ενδιάμεσο σταθμό πριν το ξύπνημα" μου λέει ο καθηγητής  "Συγχαρητήρια, νικήσατε, σπάσατε την μόνη είσοδο για εκείνο τον κόσμο και τώρα δεν μπορούν να τραβήξουν κανέναν στην δική τους διάσταση" συνεχίζει να μιλάει πίσω μου. Νιώθω την παρουσία του αλλά δεν μπορώ να τον δω. Κύματα χαράς τυλίγουν το σώμα μου και πίσω δεξιά μου ακούω την φωνή που άκουγα στη σπηλιά. "Χάρη στις αναμνήσεις σου βρήκαμε τον τρούλο στην Γη. Δεν θα ξαναγίνει ποτέ αυτό το κακό."

Χάρηκα πολύ εκείνη τη στιγμή και η ψυχή μου ηρέμησε, όμως εκείνη τη στιγμή είδα ένα καλώδιο μέσα στο γραφείο να κουνιέται σαν φίδι και εκεί κατάλαβα....Γυρνάω απότομα στα δεξιά μου πέφτω πάνω στον άγνωστο σύμμαχό μου και του φωνάζω "Όχι δεν έχει τελειώσει θα ξαναγίνει!!" και ξυπνάω....

Ένιωσα όλες τις τρίχες στο σώμα μου σηκωμένες. Κοιτάω την ώρα...σηκώνομαι και ετοιμάζομαι να πάω στην δουλειά. Στην διαδρομή σκέφτομαι το όνειρο και το πόσο γαμάτο θα ήταν να βγει μια ταινία που θα πάντρευε το Gantz, Bokurano, Resident Evil και το Tron. Όμως το βαθύ ερώτημα που με βασανίζει είναι...."Τι σκατά έφαγα το βράδυ και με έκανε να δω τέτοιο όνειρο;"