16 Χρόνια Εφηβείας

by 20:03 3 Φώναξαν
Προχθές λοιπόν είδα την ταινία "The Perks of being a wallflower" δυστυχώς ή ευτυχώς μερικές ταινίες που αφορούν την ζωή μας έρχονται πολύ αργά στην ζωή μας. Έτσι και αυτή η ταινία/βιβλίο ήρθε στη ζωή μου πολύ αργά. Μακάρι να είχα ανακαλύψει το βιβλίο τότε που το είχα πραγματικά ανάγκη και η ταινία να είχε βγει την εποχή για την οποία μιλάει. Αλλά ξέρετε τι λένε κάλιο αργά παρά ποτέ.



Πλέον 16 χρόνια μετά τα 16 μου βλέπω πως η πιο δύσκολη εποχή στην ζωή μου ήταν η εφηβεία. Πιστεύω πως η εφηβεία μας είναι αυτή που ορίζει τον μετέπειτα εαυτό μας και πως κανένας άνθρωπος δεν περνάει εύκολη εφηβεία. Τα σημάδια που μας αφήνει αυτή η εποχή είναι αιώνια, απλά είναι στο δικό μας χέρι να τα διαχειριστούμε ή να τα ξεπεράσουμε. Μέχρι σήμερα πίστευα πως ξεπέρασα τα μεγαλύτερα θέματα μου από εκείνη την εποχή ωστόσο μετά από ένα σκηνικό που έγινε με την Dannossiel κατάλαβα πως που και που κάποια θέματα μου θα αναδύονται ακόμη και 16 χρόνια μετά από εκείνο το κολαστήριο. 

Όπως και να έχει πιστεύω πως κάποια παιδιά θα πρέπει να δουν αυτήν την ταινία και να πάρουν θάρρος, ελπίδα ή ότι αυτά ζητούν μέσα από αυτήν την ταινία. Μετά το τέλος της ταινίας λοιπόν κάθισα και σκέφτηκα ποιες ήταν οι ταινίες της εφηβείας μου και αμέσως έρχεται στο νου η ταινία Kids,Dangerous Minds και Trainspotting...Ομολογώ πως το Kids και το Trainspotting ακόμη να το δω. Ωστόσο αυτό που θέλω να πω είναι πως ήταν δύσκολο να είσαι έφηβος στην δεκαετία του 1990 και αμέσως έρχομαι να συμπληρώσω πως οποιαδήποτε εποχή είναι δύσκολο να είσαι έφηβος. Εδικά όταν είσαι ένα παιδί με κοινωνικές ανασφάλειες όπως ήμουν εγώ τότε. Ωστόσο δεν έκανα τίποτα για να αλλάξω την ζωή μου και καθόμουν σαν παρατηρητής και ομολογώ πως δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των μαλακιών που συνέβαιναν γύρω μου, και πραγματικά δεν ξέρω ποια είναι λύση σε αυτό το πρόβλημα, αλλά κατάφερα να γίνω αυτό που είμαι χάρη σε εκείνη την δύσκολη εποχή. Μπορεί τώρα στα 16 χρόνια εφηβείας μου να λέω μακάρι να είχα εκείνη την εποχή για φίλους τα άτομα που κάνω follow στο twitter και στο blog μου, ωστόσο αν δεν ήμουν αυτή που ήμουν αυτά τα άτομα μπορεί να μη τα έβρισκα ακόμη και τώρα που είναι κάπως αργά.

Με την ελπίδα πως θα βοηθήσω ένα παιδί που περνούσε τα ίδια σκατά με εμένα θα ήθελα να πω πως αν είσαι έφηβος και διαβάζεις αυτό το ποστ να ξέρεις πως όλοι ΜΑ ΟΛΟΙ κουβαλάμε σκατά στην εφηβεία. Όλοι έχουμε τα προβλήματα μας απλά κάποιοι από εμάς μεγαλοποιούμε αυτό που μας συμβαίνει ενώ άλλοι το διαχειριζομαστε αλλιώς. Το μόνο είναι σίγουρο για κανέναν η εφηβεία δεν είναι εύκολη περίοδος. Να είστε δυνατοί και να κρατάτε τα καλύτερα, να θυμάστε τα χειρότερα και να τα ξεπερνάτε με δύναμη, με όσα σημάδια και αν αφήσουν πάνω σας. Γίνετε πιο έξυπνοι και λίγο πιο πονηροί. Τα καλύτερα έρχονται μόλις τελειώσεις το λύκειο. 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως μακάρι το Perks of being wallflower να είχε βγει όταν ήμουν έφηβη αφού ουσιαστικά αφορούσε την εποχή που εγώ έμπαινα στην εφηβεία. Αλλά πραγματικά μακάρι η ταινία που θα ήθελα πραγματικά να είχε βγει όταν έπρεπε ήταν το scott pilgrim vs the world. Όταν την είδα έπαθα τέτοιο σοκ που για ημέρες την συζητούσα με την συνάδελφο μου. Αυτές οι δύο ταινίες ήρθαν κάπως αργά στη ζωή μου παρόλο που και οι δύο αφορούσαν εποχές που εγώ είτε ήμουν έφηβη, ή στο πανεπιστήμιο. Όπως και να έχει χάρηκα πάρα πολύ και τις δύο αυτές ταινίες και ας ήρθαν λίγο αργότερα από ό,τι θα έπρεπε. Δεν βαριέσαι. Τουλάχιστον το anime/manga/tvdrama/tvmovie Honey and clover ήρθε ακριβώς στην εποχή που έπρεπε. 

Bitches όλες οι γενιές έχουν τους ήρωες τους απλά είναι θέμα timing.


Αν είσαι στην εφηβεία και γαμιέται το σύμπαν γύρω σου, μην ξεχνάς δεν είσαι μόνος/η. Τα καλύτερα έρχονται αρκεί να φανείς δυνατός και να συνεχίσεις. Για τα πάντα θα έρθει λύση. (εκτός από τα γαμημένα σημάδια της ακμής που ακόμη τα κουβαλάω, βέβαια δεν έχω δοκιμάσει πλαστική αλλά δεν πειράζει τα θέλω εκεί να μου θυμίζουν εκείνη την εποχή)

Ταινίες κάποιας εφηβείας: Kids, Trainspoting, Dangerous Minds, the Perks of being a wallflower, Scott Pilgrim vs the world, Stand by me, La haine, American History X, Breakfast club, Godzilla έτσι επειδή μπορώ και επειδή το επόμενο μου ποστ θα αφορά αυτή την ταινία. 

Επίλογος: Εσύ πόσα χρόνια εφηβείας κουβαλάς πάνω σου;

Erisadesu

Developer

Ιερή Δούλη της Θεάς Καφροδίτης, το όνειρό της εινα να γίνει blogger, να ζήσει στην Ιαπωνία και να μάθει ορθογραφία

3 Φώναξαν:

Jade είπε...

Τι όμορφα που τα πες. :)
Ειδικά εκείνο το, "αν είσαι στην εφηβεία και γαμιέται το σύμπαν γύρω σου" σαν να σε άκουσα να το λες εδώ δίπλα.. :P

Είναι πολύ όμορφο μερικές φορές να διαβάζεις πράγματα που γράφτηκαν, από ψυχής που λένε.. Ειδικά όταν κάποιος αναπολεί ή γενικά όταν το θέμα έχει να κάνει με νοσταλγία τελοσπάντων..

Εμένα λοιπόν, μιας και το 'φερε η "συζήτηση", πέρασα τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα στα 16-18 (ε, και λίγο 19 ας πούμε) μου, μα τόσα πολλά...και γαμιώταν τόσο πολύ το σύμπαν γύρω μου που λέω, 'ντάξει, έζησα/ζήσαμε μια τεράστια ταινία, μια ταινία που τελείωσε ίσως κάπως άδοξα, αλλά ταυτόχρονα μπήκε ένας καινούριος κύκλος ζωής, στο πανεπιστήμιο που είναι χρόνια που δεν πάνε πίσω.. Μπορεί να μην είναι μια δεύτερη ταινία όπως ίσως θα περίμενα, μπορεί να είχα κάνει τόσα πολλά τότε (16-19) που τα μετά να μην ήταν αρκετά για την περίπτωσή μου παρόλο που μπορεί να ήταν αρκετά για άλλους, αλλά και πάλι, έκανα τόσα δημιουργικά πράγματα σαν φοιτητής, είδα εξέληξη στον εαυτό μου και αυτό με ολοκληρώνει εξίσου με τα εφηβικά χρόνια μου.
Ένα είναι το σίγουρο, ακόμη και αν πήγαινα πίσω στο χρόνο δεν υπάρχει περίπτωση ούτε καν να μου περνούσε απ' το μυαλό ν' αλλάξω κάτι απ' τα εφηβικά μου χρόνια. Απ' τα πανεπιστημιακά, ε, ναι, ίσως κάποια πράγματα να τ' άλλαζα, έκανα πολλές μ@λ@κίες και έχασα (χωρίς ιδιαίτερο λόγο) πολύ χρόνο. Βέβαια και αυτό είχε και τα καλά του, πάλι κέρδισα πράγματα, αλλά ίσως όχι όσα θα μπορούσα σε άλλη περίπτωση. Δε ξέρω, πάντως για τα πανεπιστημιακά χρόνια, έχω αμφιβολίες, θα έμπαινα θαρρώ στον πειρασμό ν' αλλάξω κάτι, έστω και κάτι μικρό, κάτι λίγο.. Πληροφοριακά, ακόμη και δεν τελείωσα, του χρόνου θαρρώ.
Ηλικίας 23,
μέτρα πόσα κουβαλάω..


Και συμφωνώ απόλυτα με την όποια θλήψη σου για τα όσα τέτοια πράγματα ήρθαν λίιιγο μετά απ' τη στιγμή που "έπρεπε", που θα θέλαμε έστω. Τι να κάνουμε, δεν ήρθαν δα και όλα λάθος! Κάποια πετύχαν!. :)


Σ' ευχαριστώ για το flashback που μου δημιούργησες νυχτιάτικα.. :)
Καληνύχτες και καλό ξημέρωμα.

Erisadesu είπε...

sorry που άργησα να σου απαντήσω χάρηκα πολύ που είδα το comment σου.

Η αλήθεια είναι πως κάποιοι απο εμάς (και αυτό το κατάλαβα πολύ αργότερα στην ζωή μου) περάσαν μια τρελή εφηβεία και πέρασαν καταστάσεις που ίσως να μη τις περάσουν ποτέ ξανά στην ζωή τους, γι αυτό και η τωρινή ζωή τους να τους φαίνεται πιο βαρετή. Γι αυτό μη λυπάσαι αν η σημερινή κατάσταση είναι πιο βαρετή απο τότε και μη μετανιώνεις. Εγώ φυσικά αποτυγχάνω να ακούω τις συμβουλές και μετανιώνω για όλα αυτά που φοβόμουν να κάνω και δεν έκανα. Ίσως απλά η ζωή μου είναι πιο βαρετή απο τους περισσότερους που ξέρω. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό.

Γενικά μας έχει πιάσει μια νοσταλγία επειδή ο άνθρωπος από την φύση του στα δύσκολα αναπολεί τα παλιότερα. Είναι όπως όταν περνάς μια φάση στη ζωή σου χωρίς γκόμενο και τότε αναπολείς τις καλές στιγμές που είχες με τον πρώην σου ακόμη και αν αυτός ήταν μαλάκας...ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ.

Για ακόμη μια φορά ξέχασα την τέλεια απάντηση που είχα να σου δώσω και συμβιβάζομαι σε αυτή την απάντηση που για ακόμη μια φορά δεν έχει συνοχή και σημεία στίξης... γουατέβα χάρηκα για το interaction

Jade είπε...

Δεν πειράζει,
και εγώ χάρηκα που έκανες ανάρτηση με τέτοιο θέμα! :)

Χαχαχα! Πολύ μου άρεσε η παρομοίωσή σου με το γκόμενο, καταλαβαίνω τι θες να πεις, ναι.. ^^

Μπορεί και να έχεις δίκιο για το θέμα της βαρεμάρας που λες, πάντως εντάξει, δε μετανιώνω οπότε δεν υπάρχει θέμα. :)
Όσο για την απάντησή σου, μπορεί να μην είναι η τέλεια που είχες αλλά ξέχασες και μπορεί να μην έχει σημεία στίξης και συνοχή, αλλά έχει/βγάζει νόημα οπότε μη σκας, εγώ δεν παρατήρησα τις όποιες ατέλειες που λες!..

Την ταινία που αναφέρεις μπάι δε γουέι, δεν την είδα ακόμη αν και μου την προτείναν κάνα δυο φίλοι. Θα την δω όμως πολύ σύντομα θέλω να πιστεύω. :)

Καλό σου βράδυ!