Πολλές φορές ήθελα να κάτσω να κάνω ένα τμήμα για σένα σε αυτό το ταπεινό blog. Ήθελα η Eri του σήμερα να σου γράφει για όλα αυτά που θέλει να σου πω πριν γίνει η Eri που θα έχεις για μάνα.
Ίσως έτσι να σου ήταν πιο εύκολο να καταλάβεις τη τρελή μάνα σου, και να μη θυμώνεις μαζί της που έγινε ίδια με την γιαγιά σου, Ίσως επειδή φοβάμαι πως δεν θα καταφέρω να προλάβω να σου μάθω όλα αυτά που θα ήθελα, είτε επειδή τα ξέχασα είτε επειδή δεν είμαι εκεί να σου τα διδάξω.
Δεν ξέρω αν αρχίζω καλά, αλλά ένα πράγμα που θα ήθελα να σου πω ως Eri από το παρελθόν, ως ένα άτομο που δεν έχει γίνει η μάνα σου ακόμη, είναι να μη φοβάσαι παίδι μου. Να μη φοβάσαι, να έχεις επίγνωση του φόβου, αλλά να μην φοβάσαι παράλογα πράγματα. Μη γίνεις σαν εμένα σε αυτό το θέμα.
Εμένα η γιαγιά σου για να με κρατήσει κοντά της με τρομοκράτησε τόσο πολύ που κατέληξα να γίνω ένα άτομο που φοβάται τα πάντα. Δεν ξέρω αν σου το έχω ξαναπεί αλλά ο ευατός μας είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Αυτός σου βάζει εμπόδια και αυτός σε κάνει να αμφιβάλεις. Θέλω παιδί μου να είσαι δυνατό. Να είσαι ανεξάρτητο και να φύγεις όσο μακριά θες και εγώ θα βρίσκω τρόπους να είμαι κοντά σου παιδί μου.
Μην έχεις παράλογους φόβους, να φοβάσαι να μη πάθεις σωματικό κακό, αλλά να μη φοβάσαι να ζήσεις, να μη φοβάσαι την προσπάθεια επειδή δεν ξέρεις που θα καταλήξει, μη φοβάσαι να προσπαθήσεις, να πέσεις, να χτυπήσεις. Μη φοβάσαι να ταξιδέψεις επειδή δεν ξέρεις τι θα βρεις εκεί που θα πας. Η ζωή μας δεν έχει νόημα, το μόνο νόημα που υπάρχει είναι η εξέλιξη. Δεν έγινες παιδί μου για να ικανοποίησεις τις εγωιστικές ανάγκες της μάνας σου αλλά για να προχωρήσεις την εξέλιξη. Μη φοβάσαι παιδί μου. Μη φοβάσαι.
Όλοι οι παράλογοι μου φόβοι, ό,τι και αν φοβήθηκα στη ζωή μου έγινε πραγματικότητα. Γι' αυτό παιδί μου μη φοβάσαι. Μη φοβάσαι, άσε τις βλακείες που περνάν από το μυαλό σου, κοίτα μπροστά σου, πάρε μια ανάσα και τόλμα το. Το ταξίδι είναι αυτό που μετράει όχι ο προορισμός. Επέτρεψε στον εαυτό σου να δοκιμάσει και ας αποτύχεις, αν έχεις δύναμη θα ξανασηκωθείς. Ο φόβος είναι καλό πράγμα σε βοηθάει να προσέχεις και να συντηρείς τον εαυτό σου. Οι καλύτεροι στρατιώτες είναι αυτοί που γνωρίζουν τον φόβο. Όμως μην αφήσεις τον παράλογο φόβο να σε κυριεύσει και να ορίσει τη ζωή σου όπως κάνει σε εμένα.
Ακόμη και τώρα που σου γράφω παιδί μου, σου γράφω με μεγάλο φόβο στη καρδιά μου. Με τον φόβο πως δεν θα διαβάσεις ποτέ αυτά που σου γράφω. Όχι επειδή δεν τα βρήκες ή επειδή δεν πρόλαβα να σου τα δείξω, αλλά από το φόβο πως μπορεί να μην υπάρξεις ποτέ. Με έναν φόβο εξίσου παράλογο με όλους τους άλλους φόβους που άφησα να ορίσουν την ζωή μου. Θα συνεχίσω όμως να σου γράφω στις δύσκολες μου στιγμές για να σου διδάξω ό,τι δεν έχω ενέργεια να σου διδάξω μετά. Είτε έρθεις στη ζωήμ, είτε όχι. Εγώ θέλω να είμαι εδώ και να σου γράφω.
2 Φώναξαν:
Πόσο δύσκολο είναι!
Το να μεγαλώνεις παιδιά χωρίς να κάνεις αυτά τα οποία σου κάναν οι μεγαλύτεροι! Δηλαδή το να τα φοβίσεις στη προσπάθεια σου να τα προστατεύσεις. Και τι καταφέρνεις όμως με τη τρομοκρατία τους? Ίσως το να γαλουχηθούν με τον φόβο του ...φόβου από μικρά.
Καλημέρα!
Να μην φοβάται να ζήσει. Η καλύτερη προτροπή :)
Δημοσίευση σχολίου