20 Χρόνια Αθανασίας

by Erisadesu 21:41 6 Φώναξαν Αθλητικά

Μεγαλώνοντας, θυμάμαι πως κυκλοφορούσαν παντού t-shirt που έγραφαν Athens 1996, σε μία προσπάθεια της χώρας να διεκδικήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες 100 χρόνια μετά από τη πρώτη φορά που τους φιλοξένησε. Δεν καταλάβαινα πολύ τη σπουδαιότητα αυτής της μαγικής λέξης, μου πήρε αρκετά χρόνια για να καταλάβω τι διαβάζω, κυρίως επειδή δεν γεννήθηκα μιλώντας Αγγλικά. 

Src: www.kaklamankis.gr

Με τα πολλά, τα χρόνια περάσαν και τότε τον είδα για πρώτη φορά, να δίνει συνέντευξη στον Άρη και στην τότε νέα και πρωτοπόρα εκπομπή Αδρεναλίνη. Στα εφηβικά μου μάτια ο νεαρός τότε αθλητής Νίκος Κακλαμανάκης έμοιαζε ημίθεος, ήταν ένας αθλητής που μιλούσε για ένα συγκλονιστικό άθλημα τo Windsurfing γνωστό και ως  Ιστιοσανίδα Μιστράλ. Δεν είχα ιδέα πως υπήρχε τέτοιο άθλημα πέρα από τις ταινίες και τις διαφημίσεις των 80s, δεν είχα ιδέα τι έλεγε γιατί εγώ απλά θαμπώθηκα από αυτό το υπέροχο πλάσμα της οθόνης μου. Στη συνέντευξή του νομίζω μιλούσε για την προετοιμασία του για το παγκόσμιο πρωτάθλημα Windsurfing του Ισραήλ.

src: wikipedia

Λίγο καιρό μετά είδα την άφιξη της Ολυμπιακής φλόγας στο Παναθηναικό Στάδιο όπου γινόταν η τελετή για τα 100 χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων της σύγχρονης εποχής. Η εφηβική μου καρδιά δεν άντεξε και ξέσπασα σε κλάματα. Ο αθλητής που πριν λίγο καιρό ήταν άγνωστος για εμένα ήταν αρκετά σημαντικός για να κρατάει την Ολυμπιακή Φλόγα. Σύντομα η φλόγα ξεκίνησε το ταξίδι της για την άγνωστή αμερικάνικη πόλη της Ατλάντα.

Από την ημέρα που είδα τη συνέντευξη που πήρε ο Άρης έπρηζα τους πάντες για τον Κακλαμανάκη. Όλοι είχαν κουραστεί μαζί μου και κυρίως η ξαδέρφη μου από τη Σουηδία που δεν καταλάβαινε γιατί έκανα έτσι για κάποιο άγνωστο αθλητή. Εκείνο το καλοκαίρι του 1996 ξεκίνησε και η 100η Ολυμπιάδα της Σύγχρονης Εποχής.  Με θρησκευτική ευλάβεια παρακολουθούσα τις εξελίξεις των ολυμπιακών, ο Κακλαμανάκης ξεκίνησε τη μάχη με τα κύματα και τον αέρα με πολύ καλά αποτελέσματα. Σύντομα όλοι πρόσεξαν την επιτυχία του και η αγωνία του αθλητή έγινε και δική μας. Κάθε ημέρα στις ειδήσεις και στις εκπομπές για τους ολυμπιακούς μαθαίναμε για τα βήματα του προς το βάθρο των μεταλλείων.

Το μετάλιο αυτό κλάπηκε από το σπίτι του την ίδια χρονιά,
παρακαλώ το τσουτσέκι που το έκλεψε να το επιστρέψει.

Ξαφνικά όλοι έμαθαν το όνομα του και επιτέλους κατάλαβαν για ποιον αθλητή μιλούσα και γιατί ήταν πιο σημαντικός απ' ό,τι θα περιμένανε. Τα άρθρα στην εφημερίδα και τα περιοδικά πλήθυναν και όποιος φίλος μου τα έβλεπε τα έφερνε σε εμένα. Το όνομα Νίκος Κακλαμανάκης έγινε γνωστό σε όλη τη χώρα και πλέον όλοι τον έβλεπαν ως τον ημίθεο που είχα δει στη τηλεόραση. Το όνομα αυτού "Ο γιος του Αιόλου" και όλη η Ελλάδα κοιτούσε με αγωνία τις εξελίξεις.  Αγωνία για τη θέση του, αγωνία για τον άνεμο, για τη θάλασσα, για τους πόντους τιμωρίας. Οι μέρες άλλαζαν τόσο γρήγορα όσο η θέση του Κακλαμανάκη, πότε ήταν 1ος, πότε ήταν 2ος η αγωνία μεγάλωνε!!! Μέχρι τη τελευταία ημέρα κανένας δεν ήξερε αν θα τα καταφέρει ή όχι. Εγώ ήμουν σίγουρη και περίμενα ακόμη ένα μετάλλιο για την Ελλάδα, απλά δεν γνώριζα αν θα είναι χρυσό ή οχι.

Τη τελευταία ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα, στην υπέροχη εκείνη τελετή λήξης, ο Νίκος Κακλαμανάκης μπήκε στο γήπεδο κρατώντας την Ελληνική σημαία. Τη προηγούμενη ο Νικόλαος Κακλαμανάκης είχε ανέβει στη 1η θέση του βάθρου χαρίζοντας στους Έλληνες το 1ο Χρυσό Μετάλιο στο Άθλημα της Ιστιοσανίδας κατηγορίας Μιστράλ αλλά και το τελευταίο Χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα στην καλύτερη ολυμπιάδα της χώρας μέχρι τότε.  

src : Kynourianet 

Ο "γιος του Αιόλου", ο αθλητής της 7ης θέσης της Βαρκελώνης, εκείνη την 100η Ολυμπιάδα της Σύγχρονης εποχής έγινε Αθάνατος. Πέρασε στην ιστορία και δεν σταμάτησε εκεί. Το 2004 ήταν ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος στην τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και  μετά από δυσκολίες και ταλαιπωρίες κατάφερε να ανέβει και πάλι στην Πρώτη θέση αυτή τη φορά ακούγοντας τον Εθνικό Ύμνο στη χώρα του.

Φέτος το καλοκαίρι ο Νίκος Κακλαμανάκης κλείνει 20 χρόνια Αθανασίας.

src: lifo.gr