Διάλεξα τον τουρισμό γιατί ως παιδί εκείνος μου είχε κλέψει την καρδιά. Το "Δηλητήριο" του τουρισμού είχε τρυπώσει βαθιά στο υποσυνείδητο μου όταν ήμουν ένα μικρό παιδί, μόνο του μπροστά στη τηλεόραση. Έπαθα σοκ, ξαφνικά στα 36 μου κατάλαβα ποια ήταν τα βήματα που οδήγησαν την έφηβη Eri να διαλέξει τον τουρισμό. Χωρίς άλλη καθυστέρηση λοιπόν σας παρουσιάζω όλα εκείνα τα τηλεοπτικά ερεθίσματα που με έκαναν να διαλέξω τον Τουρισμό.
Σας τα βάζω λοιπόν με τη σειρά που τα είδα και όχι με τη σειρά που προβλήθηκαν απαραίτητα.
1. Professor Poopsnagle and his flying Zeppelin. Ας το παραδεχτούμε, εκείνη η εποχή δεν είχε και πολλά τηλεοπτικά σήριαλ για παιδιά. Ειδικά πριν την έλευση των ιδιωτικών καναλιών. Ωστόσο είχε αυτή τη σειρά με το ιπτάμενο λεωφορείο και τις υπέροχες περιπέτειες. Εννοείται δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως από τα επεισόδια που έβλεπα. Αλλά ήθελα τόσο πολύ να μπω σε εκείνο το μαγικό λεωφορείο και να ταξιδέψω παρέα με αυτό το ιδιαίτερο σχολείο. Ήθελα! Το Είχα Ανάγκη. Έπρεπε να ταξιδέψω!
2.Επιχείρησις Απόλλων. Αυτή η ταινία είναι που πέτυχα στη τηλεόραση και μου έδωσε να καταλάβω όλα εκείνα τα υποσυνείδητα τηλεοπτικά μηνύματα που με οδήγησαν εδώ που είμαι. Η ιστορία της Ελληνίδας ξεναγού και του Γερμανού Πρίγκηπα για εμένα είχε δεύτερο ρόλο μπροστά στο μαγικό κόσμο που άνοιγε το επάγγελμα που έκανε η Ναθαναήλ. Ως παιδί δεν έβλεπα το ρομαντικό στόρυ, αλλά όλα αυτά που έκανε ως Ξεναγός / Συνοδός η πρωταγωνίστρια. Το ήθελα, ήθελα να το κάνω και εγώ. Εν μέρη το κατάφερα...δυστυχώς δεν έγινα επίσημη Ξεναγός, αλλά συνοδεύω κάποιες εκδρομές. It's something!
Μακάρι να μου είχαν πει πως δεν είναι πάντα έτσι.
3.The Love Boat. Η θάλασσα πάντα με καλούσε. Όμως ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Στα 17 ήθελα να βάλω στο μηχανογραφικό τη σχολή ασυρματιστών, τελικά δεν το έκανα, στα 22 ήθελα να δουλέψω για την Royal Olympic Cruises. Πριν λίγο καιρό σκεφτόμουν να στείλω βιογραφικό στο Allure of the Seas. Είμαι σίγουρη πως φταίει η σειρά "Το Πλοίο της Αγάπης" (μία έκφραση που χρησιμοποιεί ο πατέρας μου για να κάνει fat shaming). Διάλεξα το συγκεκριμένο opening γιατί αυτό το cast θυμάμαι πιο χαρακτηριστικά, να παίζει σε επαναλήψεις στο Mega. Κάθε καλοκαίρι την ώρα που κοιμόντουσαν όλοι εγώ ταξίδευα με τις περιπέτειες αυτού του καραβιού. Ήθελα και εγώ να είμαι εκεί μαζί τους, να εξυπηρετώ να βοηθάω και να ανακατεύομαι στις ζωές των επιβατών.
Βέβαια κανένας δεν μας έδειξε πόσο δύσκολο είναι να δουλεύεις σε ένα κρουαζιερόπλοιο. Πως ουσιαστικά δεν έχεις προσωπικό χρόνο, πως δεν έχεις ρεπό και τον ελάχιστο ελεύθερο σου χρόνο τον περνάς στο χώρο του προσωπικού και φυσικά οι καμπίνα σου είναι ένας τάφος με ράφια. Ωστόσο παρόλο που το ξέρω, εγώ ακόμη θέλω να το ζήσω. Θέλω να είμαι μέσα σε πλοία των Μινωικών, της Celebrity Cruises, της Ελληνικής Celestial Cruises, της Norwegian Cruises ακόμη και της Talink Silji και της Viking Cruises, θέλω να φτάσω ως την Αλάσκα.
Φανταστείτε τη χαρά μου όταν ήμουν περίπου 14 ή 15 στα πλαίσια του Συνεδρίου Εθνικής Αυτογνωσίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων με το Σύλλογο Ποντίων του Πειραιά, μείναμε στο πρώτο Ελληνικό Κρουαζιερόπλοιο που πήγε στην Αλάσκα. Πόσο παράξενες θα ήταν ερωτήσεις που έκανα στο προσωπικό. Άραγε θα χαιρόντουσαν που έβλεπαν ένα κορίτσι (ο θεός να με κάνει) στην εφηβεία σε εκείνο το μικρό κρουαζιερόπλοιο να νιώθει σαν να βρίσκεται στο παράδεισο. Είχα μάθει το πλοίο απέξω και ανακατωτά και παρόλο που ντρεπόμουν πλησίαζα το προσωπικό και το ρωτούσα διάφορα. Ήθελα και εγώ να είμαι εκεί μέρος του πληρώματος και να ταξιδεύω ταξίδια μακρινά ως στη Τζαμάικα(#klemeno). Που να είναι εκείνο το γέρικο πλοίο. Τι ιστορίες έχει να πει η πλώρη του.
3. The Fantasy Island. Υπήρχε πραγματικά τίποτα πιο μαγικό από αυτή τη σειρά; Ένα νησί ξενοδοχείο όπου κάθε πελάτης έπαιρνε ακριβώς αυτό που ήθελε, ή ένα γερό μάθημα ζωής. Η επιτυχίας της σειράς βασιζόταν στο ότι όλα τα όνειρα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα. Λεπτομέρειες όμως, μπροστά στο μεγαλείο του μυστήριου ιδιοκτήτη / διευθυντή που έκανε τα αδύνατα, δυνατά για να έχουν οι πελάτες αυτό που ακριβώς πλήρωσαν να έχουν. Το μυστήριο για εμένα ήταν, πως το έκανε, πόσο προσωπικό χρησιμοποίησε, τι σερβίτσια έβαλε, που βρήκε τις πληροφορίες...τόσες πολλές ερωτήσεις.
Αυτή η σειρά με έκανε να θέλω να δουλέψω σε ξενοδοχείο. Όταν ξεκινούσα τις σπουδές μου εκεί το 1998, ο Ξενοδοχειακός κλάδος είχε το καλύτερο ασφαλιστικό ταμείο και οι υπάλληλοι είχαν καταφέρει να δουλεύουν ακόμη και τη φουλ σαιζόν με 4 ρεπώ το μήνα, οκτάωρο (ish)...φυσικά όταν καταργήθηκαν αυτές οι συμβάσεις άρχισε και η πτώση του ξενοδοχειακού προϊόντος στην Ελλάδα. Γιατί καλά τα αριστοκρατικά ξενοδοχεία στη χώρα, αλλά κανένας τουρίστας δεν θέλει να βλέπει τον ίδιο υπάλληλο όλη ημέρα να δουλεύει εξαντλημένος, άυπνος και έτοιμος να καταρρεύσει. Ωστόσο πάλι θα ήθελα να δουλέψω σε ξενοδοχείο και να παρέχω τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες...
4. Star Trek: The Next Generation: Τι εννοείς μια σειρά στο διάστημα δεν έχει καμία σχέση με τον Τουρισμό; Το Διάσημα είναι το τελευταίο σύνορο, ένα τεράστιο ατέλειωτο ταξίδι, και το Star Trek αν μη τι άλλο ήταν ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο στο διάστημα. Στα επεισόδια που θυμάμαι είχαν περιπέτειες, είχαν μπαρ, είχαν εστιατόρια, είχαν μια καθημερινότητα στο διάστημα. Αν ποτέ δημιουργηθεί Διαστημικός Τουρισμός, θέλω να είμαι στο πρώτο πλήρωμα που θα σταλλεί να δουλέψει. Ναι θέλω να είμαι σερβιτόρα στο διάστημα, να δουλεύω στο μινι μάρκετ του Enterprise ναι θέλω να με διακτινήσουν στη αγκαλιά του πιο "σέξι άντρα του κόσμου" όπως είπε ο Dr. Sheldon Cooper. Μ' ακούς γοητευτικέ ψαρομάλλη ιδιοκτήτη της Virgin είμαι έτοιμη να ενταχθώ στο πλήρωμά σου...εδώ θα μπορούσε να μπει επίσης και το Υποβρύχιο Κεραυνός
Έτσι απλός ήταν ο παιδικός μου κόσμος, γεμάτος τηλεόραση και ταξίδια, ήθελα να γυρίσω τον κόσμο ταξιδεύοντας και δουλεύοντας. Μου κάνει εντύπωση πως από τότε ήθελα να έχω μια σφαιρική αντίληψη του τουρισμού και να δουλέψω σε όλους τους κλάδους και τομείς του. Η 17χρονη Eri ήταν πολύ πιο έξυπνη από τη σημερινή Erisadesu. Όμως ο φόβος την άφησε προσγειωμένη για πάντα στην Ελλάδα. Γι' αυτό και εγώ σε εσάς που με διαβάζετε, σε εσάς τους λίγους θα ήθελα να πω.....
Μην αφήνετε τα παιδιά σας να βλέπουν μαλακίες, τελικά η τηλεόραση και το internet μας επηρέασαν περισσότερο από ότι θα θέλαμε...και αν θέλετε πείτε μου και εσείς αν αναρωτηθήκατε γιατί διαλέξατε αυτό που κάνετε...ή αν τελικά σας διάλεξε εκείνο.
0 Φώναξαν:
Δημοσίευση σχολίου