Πέρσι τέτοιο καιρό η ζωή μου ήταν πραγματικά διαφορετική από τώρα. Μόλις είχε τελειώσει η σαιζόν και εγώ περίμενα τις ημέρες να περάσουν για να πάρω άδεια. Ένιωθα πολύ ερωτευμένη και ανυπομονούσα να βρεθώ μαζί του.
Φέτος, οι μέρες περνάνε και άδεια δεν παίρνω, παρακαλώ να έρθει μια απόλυση ή τουλάχιστον ένας διαφωτισμός στα εγκεφαλικά μου κύτταρα που σταμάτησαν να λειτουργούν εδώ και πολύ καιρό. Νιώθω τόσο μόνη όσο ποτέ άλλοτε, νιώθω ακριβός όπως πρόπερσι. Άχρηστη, μίζερη και αξιολύπητη. Κάθε ελπίδα για αλλαγή έχει φύγει από πάνω μου.
Κάθομαι και σκέφτομαι τα πόσα έχουν αλλάξει σε ένα χρόνο, και είναι τραγικό κάτι που ξεκίνησε τόσο αισιόδοξα να καταλήγει τόσο χάλια. Δεν ξέρω γιατί αυτή η χρόνια ήταν τόσο δύσκολη. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι αυτό είναι το τίμημα που πληρώνω επειδή το 2006 ήταν μια πάρα πολύ καλή χρονιά για μένα?
Τελευταία μου λείπει η ζωή στο ηράκλειο όσο ποτέ άλλοτε, θέλω να γυρίσω εκεί, αλλά ειναι χαζό που φαντάζομαι οτι αν γυρίσω εκει θα αλλάξουν τα πράγματα. Όλοι οι γνωστοί μου έχουν φύγει και οι πιθανότητες να βρω τον Π. είναι μηδαμινές.
Πρέπει να ξαναβρώ την διάθεση μου.
2 Φώναξαν:
μιζέρια...είναι σα να βρίσκεσαι σε παγιδευμένος σε ένα πηγάδι. Όσο πιο βαθύ τόσο πιο μικρή φένεται η διέξοδος ψηλά απαιτώντας περισσότερη ευστοχία από τα βέλη σου.
Μια φάση είναι..Θα περάσει υπομονή θέλει μόνο και θα το ξεπεράσεις μόνη σου(βέβαια και καμιά βολτίτσα να δείς λίγο κόσμο καλό θα σου κάνει).
Δημοσίευση σχολίου