Μια μέρα αποφασίζεις να γράψεις στο blog μετά από λίγο καιρό
ξαναθέλεις να γράψεις και με τρόμο βλέπεις πως έχει περάσει ένας χρόνος απο
τότε που έγραψες τελευταία φορά..
Πραγματικά τι συνέβη σ'αυτό το υπέροχο
blog που ερχόμουν και έγραφα συνέχεια, διασκέδαζα τόσο πολύ εδώ μέσα και να που
τελικά με έφαγε η καθημερινότητα μου και ξέχασα να κάνω πράγματα που αγαπούσα.
Όπως λέει και το τραγούδι τον Blur. "You've been so busy lately
that you haven't had the time to open up your eyes and see the world spinning
gently out of time"
Την προηγούμενη εβδομάδα έγινε κάτι
μαγικό. Πήγα και στις δύο δουλειές μου χαρούμενη και κατάφερα να μην μαλώσω με
κανέναν, ούτε με συνάδελφο, ούτε με πελάτη....Ακόμη και το Σαββατοκύριακο που
πήγα στην Καστοριά πέρασα απίστευτα ωραία...Δεν ξέρω τι συνέβη ήταν σαν να
ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη χωρίς λόγο....Σήμερα ξύπνησα με τον παλιό κακό μου
εαυτό μέσα στα νεύρα και την γκρίνια αναγνωρίζοντας όλη την μιζέρια που τυλίγει
αυτό τον πλανήτη.
Τι συνέβη και υπήρξα γνήσια ευτυχισμένη ;
Γιατί δεν είμαι και αυτή την εβδομάδα έτσι; Τι είναι αυτό που με αγχώνει; Τι
είναι αυτό που με απογοητεύει; Δεν έχω ιδέα. Πραγματικά δεν ξέρω τι είναι αυτό
που φταίει και ξυπνάει το τέρας μέσα μου. Για μια φάση πίστεψα στην ιδέα πως
απλό Γεροντοκόριασα και σαν καλή σκατόγρια μεταμορφώθηκα σ'αυτό τέρας που είμαι
τώρα....Ωστόσο η προηγούμενη εβδομάδα μου έδωσε ελπίδα και χαρά.
Τα νέα μου...θυμάστε πόσες φορές εδώ μέσα
έγραψα για την προσπάθεια μου να ξεκινήσω και να ολοκληρώσω την πτυχιακή μου;
Oh well...αυτό το καλοκαίρι ανάμεσα σε δύο δουλειές και τρελά ξενύχτια, τόνους
red bull και Hell κατάφερα όχι απλά να ολοκληρώσω την πτυχιακή μου αλλά και να
την παραδώσω και μάλιστα αυτή την στιγμή που σας γράφω είμαι μια απόφοιτη.
Αυτό που πίστευα πως δεν θα γίνει ποτέ και
πλέον παύω να είμαι αιώνια φοιτήτρια. Είμαι μια απόφοιτη. Άλλαξε κάτι στην ζωή
μου; Όχι αλλά τουλάχιστον σταμάτησα να βλέπω εφιάλτες τις νύκτες πως επιστρέφω
στο Ηράκλειο για να ολοκληρώσω εκείνο που άφησα πίσω μου.
Δεν ξέρω αν διαβάσατε στις Άθλιες Κόρες,
επέστρεψα στον τουρισμό. Πλέον δουλεύω καθημερινά σε τουριστικό γραφείο, μικρό,
γειτονικό αλλά με συνεχή ροή δουλειάς και φυσικά συνεχίζω και στο ζαχαροπλαστείο
που ήμουν, ωστόσο εκεί δουλεύω 4 ημέρες. Το αποτέλεσμα είναι να είμαι συνεχώς
κουρασμένη αλλά τουλάχιστον κατάφερα να κάνω μερικά ταξίδια παραπάνω.
Για πρώτη φορά έκανα δύο ταξίδια και τα
δύο στο εξωτερικό μέσα στην ίδια χρονιά. Λίγο απογοητεύτηκα με την ποιότητα
ζωής στην Ελλάδα μετά απο αυτά τα ταξίδια, αλλά τουλάχιστον ξέφυγα και είδα πως
είναι να ζεις έξω. Ζήλεψα, πικράθηκα αλλά αποφάσισα πως μπορώ να αλλάξω και την
εδώ ζωή μου. Ωστόσο το όνειρο να φύγω στην Ασία υπάρχει και πλέον πιο δυνατό
απο ποτέ μου χτυπάει την Πόρτα...πλέον ονειρεύομαι να βρω τρόπο για ένα
μεταπτυχιακό πάνω στην Ασιατική αγορά με την ελπίδα να μπορώ να φέρω ασιάτες
τουρίστες στην Ελλάδα...δεν έχω λεφτά ωστόσο για κάτι τέτοιο...αλλά όπως μου
υπενθύμισε ένας συνάδελφος "η ζωή είναι για τους τολμηρούς". Θα
πρέπει να μου το θυμίζω κάθε πρωί που ξυπνάω.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω, πως θέλω να
φτιάξω μια δική μου μικρή επιχείρηση με θέμα τον τουρισμό και κυρίως την
προώθηση της Θεσσαλονίκης στο εξωτερικό..δεν ξέρω πως μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο
και να βγάλω λεφτά αλλά λέω να αρχίσω με μικρά βήματα...για αρχή πρέπει να κάνω
έρευνα κάτι που δεν έχω ξεκινήσει ακόμη, ελπίζω όταν όμως κάνω το πρώτο μου
βήμα να σας συναντήσω και να με βοηθήσετε και εσείς με τον τρόπο σας.
Ευχαριστώ που με ακούσατε το είχα ανάγκη
.
0 Φώναξαν:
Δημοσίευση σχολίου