Λίγες νύκτες έμειναν και θα επέστρεφα στον θάλαμο ύπνωσης χωρίς να έχει γίνει τίποτα ιδιαίτερο και τώρα συμβαίνει αυτό; Κοίταξα τα ραντάρ και ο υπολογιστής μίλησε για εισερχόμενη άκατο διάσωσης και σύντομα θα γίνουν μανούβρες προσέγγισης της ακάτου. Πετάχτηκα από την θέση μου! "Τι δουλειά έχει μια άκατος διάσωσης σε τόσο μακρινή απόσταση από κάθε γνωστό πλανήτη;" σκέφτηκα. Ζήτησα τον υπολογιστή να μου αναφέρει από που προέρχεται αυτή η άκατος και πια είναι η θέση του κοντινότερου γήινου οχήματος... "Μη αναγνωρίσιμο" έλαβα απάντηση.
Κοίταξα ξανά το πρωτόκολλο πτήσης για να δω τι πρέπει να κάνω και ξεκίνησα την διαδικασία υποδοχής των επιβατών της ακάτου. Σε λιγότερο από μία ώρα ο υπολογιστής προσέγγισε την άκατο και ήδη εκείνη βρισκόταν στον θάλαμο αποσυμπίεσης και απολύμανσης. Το πρωτόκολλο ορίζει σαφώς πως κατά την προσέγγιση της ακάτου πρέπει να φοράμε ειδική προστατευτική στολή.
Τη φόρεσα και πλησίασα την άκατο. Το σχέδιο της ακάτου ήταν καινούργιο δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Παρατήρησα τους κωδικούς του πλοίου που ήταν γραμμένοι επάνω της. Οι κωδικοί της μου ήταν άγνωστοι ωστόσο ταίριαζαν με τους δικούς μας. Αν είναι όντως έτσι αυτή η άκατος είναι από αποστολή που έφυγε μετά από την δική μας αναχώρηση...κάτι που θα σήμαινε πως εκείνοι ξεκίνησαν αρκετά χρόνια μετά από εμάς και βρέθηκαν μπροστά από εμάς....τεχνολογικά ποιο εξελιγμένοι και ίσως πιο γρήγοροι από εμάς..άνθρωποι από το μέλλον του παρελθόντος μας..."Αργήσαμε;"
Άνοιξα την άκατο και μέσα της βρήκα έναν θάλαμο επώασης. Ένα θάλαμο επώασης νεογνών! Είχα δει αρκετά από αυτά όταν ήμουν νέα στην βάση μου. Στην τελική και εγώ μέσα σε ένα τέτοιο θάλαμο δημιουργήθηκα αλλά δεν είχα ιδέα πως λειτουργεί. Ενεργοποίησα την μονάδα πληροφοριών και την συντόνισα με το διαστημόπλοιό μας, αμέσως φάνηκαν τα στοιχεία του σκάφους από όπου προήλθε, ο σκοπός του ταξιδιού και ένα μήνυμα.
Απορρόφησα λαίμαργα τις πληροφορίες και με τρόμο έμαθα πως ...αργήσαμε...πραγματικά αργήσαμε...άκουσα ήχο από την μονάδα επώασης και κοίταξα προς το μέρος της...ατμοί βγήκαν απο την μονάδα και τότε ακούστηκε ένας ήχος που είχα χρόνια να ακούσω. Ένας διαπεραστηκός ήχος που έκανε την καρδιά μου να σταματήσει για λίγα δευτερόλεπτα..."Ω θεοί ...τι θα κάνω τώρα;"
3 Φώναξαν:
Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, με βάζει σε σκέψεις για το πως θα εξελιχθεί -αν την αφήσεις να εξελιχθεί-...
Σε βάζω στο blogroll μου για να σε διαβάζω. Μ' αρέσει η γραφή σου.
Φιλί σου στέλνω, για καλή συνέχεια στη μέρα σου!
Καλώς βρεθήκαμε και σ' ευχαριστώ που πέρασες από το blog μου!
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια :)
είχα ξεχάσει πόσο ωραία ένιωθα όταν έγραφα εδώ. Τα λόγια σου μου δίνουν δύναμη ευχαριστώ
??? και τώρα??? Η Συνέχεια??? Μη το σταματάς...!
Ελληνικές sci-fi ιστοριες είναι ότι πρέπει για μοναχικές βραδιές..! αναμένω τη συνέχεια κάποια στιγμή..!
Δημοσίευση σχολίου