Γιατρέ μου πονάει το δοντάκι μου

by Erisadesu 20:49 16 Φώναξαν κουράγιο οδοντογιατρός

Σήμερα παιδάκια η μικρή Erisabetsu chan επισκέφθηκε τον οδοντογιατρό.

Μετά από άνιση μάχη ετών με το δόντι της αποφάσισε να ηττηθεί και να πάει στον γιατρό.
Αλλά φυσικά προτίμησε να πάει εκεί που την έστειλαν οι γονείς της στον παιδικό φίλο του πατέρα της. Χαλαρώστε στο κάθισμα σας και απολαύστε την πτήση στην χώρα της παράνοιας.

" Θα πας στον οδοντογιατρό που είναι παιδικός φίλος του πατέρα σου" είπε η Υπερμάνα μου.
Όταν μια πόντια μάνα λέει κάτι κανείς δεν μπορεί να πει όχι. Στην 5λεπτή διαδρομή απο το σπίτι στον Οδοντογιατρό - παιδικό φίλο του πατέρα μου, αναρωτιόμουν τι σόι ιατρείο θα είναι αυτό. Αφού είναι φίλος του πατέρα, τότε καλύτερα να περιμένω ένα ιατρείο του 1960, με την ρετρό λάμπα στο σαλόνι και την τρομακτική πολυθρόνα στο ιατρείο.
< Πιθανότητα χρήσης νέας τεχνολογίας 0%, πιθανότητα μεσαιωνικού ιατρείου 99%, Πιθανότητα πόνου 50% >



Σκηνή 1η : Υποδοχή

Ανοίγει η πόρτα, βάζω το κεφάλι μου σιγά σιγά μέσα, διακόσμηση χώρου αναμόνής οκ,
< Πιθανότητα χρήσης νέας τεχνολογίας 20%, πιθανότητα μεσαιωνικού ιατρείου 40%, πιθανότητα πόνου 50%>. Ο γιατρός είναι πιο μικρός απο τον πάτερα μου αν κατάλαβα καλά και δυστυχώς έχει το ίδιο χιούμορ με τον πατέρα μου. Κοιτάει την μάνα μου "τι έπαθε η μικρή; " ...<Εεε Συγνώμη εδώ είμαι!>, "Αχ γιατρέ εδώ και χρόνια της λεώ να πάει στον γιατρό και δεν κουνιόταν, τώρα έχει πόσο καιρό πονάει" <Ωχ αρχίσε πάλι> "Ποιο δόντι πονάει;" <Εδώ είμαι δεν με βλέπει;> .... "Πες της μικρή να μπει μέσα;" <Ποια μικρή; Εμένα λέει;>
"Άντε κουνήσου εσένα λέει, αχ στα έλεγα εγώ ακόμη όταν ήσουν κρήτη να πας στον γιατρό αλλά όχι εμένα ποιος με ακούει σε αυτό το σπίτι, ίδια ο πατέρας σου είσαι......μπλα μπλα μπλα.

Σκηνή 2η : Οδοντιατρική Καρέκλα

Ευθεία κάθεται και με κοιτάει, μια οδοντιατρική καρέκλα δεκαετίας του 80.
Πιθανότητα χρήσης νέας τεχνολογίας 60%, πιθανότητα μεσαιωνικού ιατρείου 0%, πιθανότητα πόνου 50%>. Πίσω μου ακούγεται λάτιν μουσική, με ελληνικούς στίχου, κοιτάω προς το γραφείο του
δεν υπάρχει πουθενά η ρετρό λάμπα.

"Τι έπαθε το δόντι σου" <σε μένα το λέει;>
Πέθανε του απαντάω και εγώ αφού το κακόμοιρο νεκρό είναι.
"Ξάπλωσε και βγάλε τα ρούχα σου".... <πιθανότητα άνοστου χιούμορ 100%>
Άνοιξε το στόμα σου..... (βλέπω τον τρόμο στα μάτια του)...
"Γιατρέ από την άλλη μεριά είναι αυτό που πονάει"
(ξαναβλέπω τον τρόμο στα μάτια του)
<Πιθανότητες πόνου 60%>.....
Γιατρέ είναι σοβαρά;;;; Εγώ της είπα να πάει στον γιατρό όταν ακόμη ήταν στην Κρήτη αλλά δεν με άκουγε.
<μπορεί να της πει κάποιος να το βουλώσει;>

Σκηνή 3η: Ο τροχός

... η αλήθεια είναι ότι τα εργαλεία δεν τα πρόσεξα παρά μόνο όταν ήταν πλέον αργά...
Σαν κλασσική αναίσθητη που είμαι, ξάπλωσα στην καρέκλα και κοίταξα στο ταβάνι.
Η βαφή σχημάτιζε έναν δράκο αλλά με μια αλλαγή ο δράκος έδινε στη θέση του σε έναν δεινόσαυρο. Ακόμη παιδί είμαι σκέφθηκα.... Τα επόμενα λεπτά ήταν εγώ ανάσκελα, ο γιατρός από πάνω μου να σιγοτραγουδάει αυτό που νόμιζα ότι ήταν λάτιν. Δεν την έβλεπα, άλλα είμαι σίγουρη ότι η υπερμάνα κρυφοκοιτούσε απο την πόρτα και κάθε φορά που έβλεπε κάποιο εργαλείο να πλησιάζει προς τα πάνω μου έκανε μορφασμούς και έβγαζε μικρούς αναστεναγμούς.
<Πιθανότητες πόνου 60%>.....

Σκηνή 4η : Αδύναμα δόντια

Τα δόντια σου είναι αδύναμα, θα σου κάνω απονεύρωση και αργότερα θα κάνουμε μερικά σφραγισματάκια <πιθανότητα πόνου 70%, πιθανότητα να χάσω τις μέρες μου 90%>
"Τι κατάλαβες τώρα εγώ σου τα έλεγα!!!" <Πιθανότητα τραγικού ατυχήματος ηλικιωμένης γυναίκας 70%>. Αυτό ήταν το πόρισμα... έτσι ξανά στην καρέκλα ανάσκελα με νέα εργαλεία βασανισμού αυτή τη φορά. Μου απλώνει ένα ζελέ και εμφανίζει την σύριγγα..... ακόμη και ένα αναίσθητο πλάσμα σαν και μένα λυγίζει.... <πιθανότητα πόνου 71%, έρχεται με πλησιάζει, μπαίνει στο στόμα μου πιθανότητα πόνου 72%, 73% ανεβαίνει....... ΌΤΑΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΑΤΕ ΚΑΛΑ ΗΤΑΝ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ!!!!! <πιθανότητα μητροκτονίας 99,9%>
ακούγεται η υπερπόντια μάνα από το σαλόνι να σχολιάζει την επικαιρότητα και ο γιατρός να με κοιτάει τρομαγμένος και από πίσω να τραγουδάει ο Λέκας " έχω πατέρα στην αυστράλια και παππού από τα παράλια".

Σκηνή 5η: Επίλογος - Πόρισμα

Αδύναμα δόντια, δόντια κακής ποιότητας από την φύση τους <που σκατά πάει όλο αυτό το ασβέστιο που καταναλώνω, ας ελπίσω ότι δεν θα πάθω οστεοπόρωση>, δεν ξαναπάω με την Νϊκη στον γιατρό, οι νεαπολίτες δεν ξοδεύουν χρήματα για το δόντια τους και αν το κάνουν δεν το κάνουν στην νεάπολη.

2 ώρες μετά το μισό μου πρόσωπο ακόμη είναι μουδιασμένο θέλω απελπισμένα να κάνω τσιγάρο και μαθαίνω για ένα συγκρότημα που λέγεται Diary of Dreams.

Η μάνα μου είναι ακόμη ζωντανή.


edti : 3 ώρες μετά είπα να κάνω ένα τσιγάρο και κατάλαβα ότι ενώ τα πάνω χείλη νιώθουν στην μέση, αριστερά και δεξιά είναι ακόμη νεκρωμένα. Απογοήτευση κατέληξα να καπνίζω σαν γριά με αποτυχημένο lifting.