The Night Shift

by Erisadesu 02:56 4 Φώναξαν Διάφορα

Αστρικό έτος 2525, άνοιξα τα μάτια μου και είδα το πρόσωπο του αξιωματικού γέφυρας να με κοιτάει εξαντλημένος. "Σειρά σου" μου είπε λακωνικά και έγνεψε να τον ακολουθήσω. Τον ακολούθησα ως την καφετέρια είχε ήδη ετοιμάσει καφέ και ένα ζεστό ρόφημα.

"Πως πήγε;" Τον ρώτησα σχεδόν ζαλισμένη από το απότομα ξύπνημα...."Όπως πάντα" μου απάντησε και ήπιε μια γουλιά από το ρόφημα του. "Θα σου κάνω παρέα για λίγο και μετά θα μπω στον θάλαμο μου". Έτσι περάσαμε μια ώρα με αδιάφορες συζητήσεις, με ενημέρωσε για την κατάσταση του σκάφους, για τις επισκευές που χρειάζονται και για τις απρόβλεπτες βλάβες που προέκυψαν μετά την τελευταία συνάντηση του σκάφους με διαστημικά σκουπίδια.

Τον συνόδευσα ως τον θάλαμο του, τα δάχτυλά μου σχεδόν μόνα τους πληκτρολόγησαν τους κωδικούς ύπνωσης και τον ευχαρίστησα πριν κλείσει η πόρτα και μας χωρίσει για τα επόμενα χρόνια. Τον είδα μέσα από το τζάμι να σχηματίζει με τα χείλη του τη λέξη "Κουράγιο" και αμέσως να πέφτει σε λήθαργο. Χάρηκα που ήταν αυτός που με ξύπνησε δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω στην αρχή του ταξιδιού και όταν ήρθε η ώρα να μπούμε στους θαλάμους ύπνωσης ήξερα μόνο το όνομα του.

Γύρισα πλάτη στον θάλαμο του και πάτησα τον κωδικό ανύψωσης. Αμέσως ο θάλαμος του υψώθηκε και μπήκε στο κενό που είχε αφήσει ο δικός μου. Μακάβριο το θέαμα που αντίκριζα. Ένας τεράστιος χώρος με θαλάμους ύπνωσης. Μια τεράστια αποθήκη κοιμισμένων ταξιδιωτών. Ανατρίχιασα στην ιδέα πως με ένα λάθος μου θα μπορούσα να στερήσω από όλους αυτούς τους συνταξιδιώτες μου την ίδια τη ζωή.

Αποτίναξα την ιδέα από το κεφάλι μου και προχώρησα προς τη γέφυρα για να δω τις σημειώσεις που άφησε ο αξιωματικός στο ημερολόγιο καταστρώματος και να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησε. Μισώ αυτή την βάρδια, πριν ξεκινήσει το ταξίδι μας για τον προορισμό Ωμέγα ανυπομονούσα να έρθει η σειρά μου. Όμως τώρα είναι ήδη η 5η φορά που κάνω αυτή την βάρδια και ξέρω πως όλοι περιμένουν περιμένουν καλύτερα αποτελέσματα από εμένα. Όμως η μοναξιά αυτής της βάρδιας είναι αφόρητη. Οι ήχοι που βγάζει το σκάφος καθώς ταξιδεύει μέσα στο διάστημα είναι τρομακτικοί.

Κοίταξα από την γέφυρα την οθόνη....το διάστημα δεν έχει όρια....πότε άραγε θα φτάσουμε στον προορισμό μας; Τι θα περιμένουμε εκεί; Βγήκα απότομα από τις σκέψεις μου όταν ο υπολογιστής μπροστά μου άρχισε να προβάλει τα μηνύματα από την προσωπική μου θυρίδα. Η χρονιά ξεκίνησε με πολλές αναχωρήσεις από τη διαστημόπλοιο "Ηράκλεια Δύναμη". Σε ένα μήνυμα της η Verrijzenis μου ανέφερε πως μας άφησαν πέντε συνταξιδιώτες. Τους περισσότερους τους ήξερα καλά, με μερικούς από αυτούς είχα σχέσεις αίματος...

Με αυτό το ταξίδι γνώριζα πως μέχρι να φθάσω στον προορισμό όσοι άφησα πίσω θα έφευγαν....Όμως δεν περίμενα πως θα έφευγαν τόσο νωρίς.....Μισώ αυτή την βάρδια.....Έχεις τόσα να κάνεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα....Βλέπεις τα πάντα γύρω σου να εξαφανίζονται ενώ εσύ απλά κυνηγάς τον χρόνο....Πάλι δεν θα προλάβω να ζήσω, πάλι δεν θα προλάβω να είμαι έτοιμη....Ξεκίνησα να διορθώνω τις βλάβες του σκάφους, μέσα στις επόμενες επτά ώρες πρέπει να προλάβω να ελέγξω όλους τους θαλάμους ύπνωσης πάλι δεν θα προλάβω.

Ευτυχώς σε επτά νύκτες από σήμερα θα επιστρέψω στον θάλαμο μου....Πότε θα τελειώσει αυτό το ταξίδι; Τι μας περιμένει στον πλανήτη Ωμέγα; Ήταν λάθος η επιλογή μου γι αυτό το ταξίδι; Μισώ αυτή τη βάρδια.....με συνοδεύουν πάντα περιττές σκέψεις στο σκοτάδι....