A girl's night out

by Erisadesu 03:46 8 Φώναξαν ΦΙΛΕΣ

Ας μη ξεχνάμε … μπορεί να είμαι η Erisabetsu αλλά είμαι και Άθλια Κόρη, όπως έχουμε πει στον Ιερό Ναό τα καλύτερα ποστ γίνονται όταν είσαι μεθυσμένος. Στην περίπτωσή μου σουρωμένη.

Αυτή η νύχτα δεν υπάρχει… λοιπόν… ξεκινήσαμε με την κολλητή Χρύσα για μία μπύρα στο Υποβρύχιο (Συγγρού) το μαγαζί το έχει ένα φίλος της συνάδελφου Τατιάνας, αλλά εμείς το είχαμε ανακαλύψει όταν ακόμη γινόταν η ανακαίνηση. Πάμε εκεί για μια μπύρα, ο χώρος πολύ όμορφός, η μουσική στα γούστα μας, ο κόσμος στην ηλικία μας και λίγοι μικρότεροι (πλέον πράγμα σπάνιο) και φυσικά οι γυναίκες περισσότερες από τους άνδρες. Το Υποβρύχιο διαφημίστηκε πρόσφατα (έμμεσα ) από τον κύριο (μη ξεράσω) Τσιτσόπουλο στο Athen’s Voice. Ήπιαμε λοιπόν την μπύρα μας και προχωρήσαμε στο επόμενο μαγαζί.


Σκνίπα… όχι δεν ήμασταν σκνίπα έτσι λέγετε το μαγαζί στην Βαλαωρίτου (πολύ κοντά στην Συγγρού). Η ατμόσφαιρα καλή, ένα πολύχρωμο σύμπλεγμα μέσα σε ένα παλιό νεοκλασικό που όσο ανακαινισμένο είναι απέξω τόσο δεν είναι από μέσα. Στη Σκνίπα έχω ξανάπαει και πέρασα καλά, έτσι πρότεινα στη Χρύσα να πάμε… Ήταν ακόμη 12 όταν πήγαμε οπότε δεν είχε και πολύ κόσμο… αυτή τη φορά όμως δεν φτάνει που ήταν άδειο αλλά η μουσική δεν μας πολύ άρεσε… δεν ήταν χορευτική. Ακουγόταν πολύ ψαγμένη για τα γούστα μας και φύγαμε πριν αρχίσουμε να ξερνάμε. Εγώ το συνιστώ το μαγαζί και ας φύγαμε μόλις ήπιαμε ένα ποτάκι. Επόμενη περιπέτεια.

Never Land… Τρανσάδικο το οποίο μεταφέρθηκε απέναντι από το Dizzy στα λαδάδικα και είπαμε να δοκιμάσουμε εκεί τη μουσική. Αφού την τελευταία φορά που πήγα Dizzy καθόμουν και έβλεπα τον κόσμο μέσα στο απέναντι μαγαζί (έτσι και το ανακάλυψα) να τα σπάει. Φθάνουμε λοιπόν και βλέπουμε κάτι πιτσιρίκια να κάθονται απέξω… (βρωμάει η δουλειά σκέφθηκα) μπήκαμε λοιπόν και μας λένε στην πόρτα ότι έχουν πάρτι με ένα djset (που εμείς φυσικά δεν το ξέρουμε) από το Ισραήλ έτσι το κατάστημα έχει είσοδο 15 Euros.…. «Βγήκε ο εβραίος στο παζάρι και ήταν ημέρα Σάββατο» σκέφθηκα σιγά μη πληρώσω 15 euros για να ακούσω ισραηλιτικό trans (τσιφετελοτρανς νέα λέξη την οποία έμαθα πρόσφατα) και να μην είναι και οι Infected Mushrooms (το μοναδικό συγκρότημα της σκηνής που ξέρω, μετά τους Astral Projection). Φύγαμε κακήν κακώς λολ….

«Ας πάμε στο Ζενίθ» πρότεινα αφού είχα πάει πρόσφατα σε party των Pony Licks και πέρασα και τέλεια (χάρη στη Δέσποινα). Πάμε λοιπόν στο Ζενίθ, Βασ. Ηρακλείου 9 ή 11 (στο ύψος της Ιωνος Δραγούμη). Μπαίνουμε, χαλαρά τα πράγματα ο dj παίζει funky, βρίσκουμε μια γωνίτσα να κάτσουμε παραγγέλνουμε και ξαφνικά…. Σκάνε όλοι μύτη, γεμίζει το μαγαζί, το πλήθος διασκεδάζει με την Funky μουσική και ο μέσος όρος ηλικίας πέφτει συνέχεια. Πρώτη φορά πήγα στο Ζενίθ τρεις μέρες μετά τα εγκαίνια του, τότε ακόμη έπαιζε ροκιές και καραγούσταρα. Αργότερα έμαθα ότι παίζει τρανς και τα σπάει, μετά πήγα στο πάρτυ των pony kicks και είδα ότι το κατάστημα έχει αλλάξει, μερικές κρητικές από free press εφημερίδα και όλα αυτά με έκαναν να πιστεύω ότι εκεί πας για να χορέψεις. Τα λεπτά περνάνε, ο μέσος όρος ηλικίας πέφτει ακόμη περισσότερο και εμείς καταλήγουμε να είμαστε οι μεγαλύτερες εκεί μέσα, ωστόσο η μουσική δεν λέει να αλλάξει. Εντάξει καλή η funky αλλά πόσο να την αντέξεις. Γελάσαμε με τους κάγκουρες δίπλα, γελάσαμε με το γεγονός ότι ήμασταν οι μεγαλύτερες εκεί και σηκωθήκαμε φύγαμε γιατί η funky είναι όπως η ελιές. ( Καλές οι ελιές αλλά μόνο όταν της τρως μία φορά τον χρόνο, όπως κάνω εγώ) .

Δεν υπήρχε αυτή η βραδιά ήταν τόσο Phail, πήγαμε σε τόσο ωραία μαγαζιά αλλά κανένα δεν είχε την σωστή μουσική με τον σωστό ηλικιακά κόσμο (αρχίζω και ανησυχώ). Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι είδα τον Renj. Αν μένετε Θεσσαλονίκη και κυκλοφορείτε κέντρο τον έχετε δει και εσείς σίγουρα. Ο Renji είναι ένα αγοράκι… ηλικίας 19-22 έχει κόκκινα φυσικά μαλλιά (ναι είναι ginger) και έχει κανα δύο τσουλούφια τζίβες, είναι ψηλός και το δέρμα του είναι κατάλευκο σαν ξωτικό. Τον έχω συναντήσει πολλές φορές στο Cofix, εκεί τον είδα και πρώτη φορά σε ένα πάρτι με Ιαπωνική μουσική, και δύο φορές τον είδα στο Ζενίθ. Μια φορά επίσης τον πέτυχα και κοντά στη δουλειά μου στη Σοφούλη να κουβαλάει πράγματα και να ετοιμάζετε για camping weekend. Το παλικάρι δεν ξέρω πως τον λένε αλλά εγώ τον φωνάζω Renji επειδή θυμίζει τον Shinigami Renji από το Bleach (διάσημη on going anime σειρά). Πως θα γίνει να τον γνωρίσω και να τον πείσω να κάνει cosplay τον Renji (με δικά μου έξοδα) δεν ξέρω ακόμη. Αυτό το παλικάρι χάθηκε να είναι στην ηλικία μου; Δεν γινόταν να ήμουν εγώ στην ηλικία του; Θα εξελιχθεί σε τέλειο ξωτικό κοκινομάλλικο αρσενικό, είμαι σίγουρη ( και εδώ μπαίνει χαρακτήρα anime να φωνάζει MOE , καύλα που δεν μπορώ να γεφτώ σε ελεύθερη μετάφραση της συγγραφέως).

Ακόμη μια απορία μου είναι άραγε κέρδισα τον διαγωνισμό του Desa? Λες να έχασα το δωρεάν ποτάκι στο eightball? Θα ήθελα να είχα πάει και eightball σήμερα αλλά αύριο έχουμε γαμομπελάδες με τις άθλιες κόρες (το μεσημέρι στης 12, τη ξενέρωτη ώρα για γάμο) και θα πρέπει να σηκωθώ νωρίς. Να σημειωθεί ότι αύριο θα ήμαστε όλες οι Άθλιες Κόρες στον γάμο, όχι μόνο εγώ και η Dannossiel αλλά και αυτές που δεν γράφουν (Άθλιες Κόρες είναι όλες οι δεύτερες ξαδέρφες μου), έτσι θα είναι η Αγγελική (η οποία δεν έχει ανακαλύψει ακόμη την κλήση της προς το κάφρος) και η ξαδέρφη Μάρθα (γνωστή και ως Barbie Kafros, αφού πίσω από τα ξανθιά μαλλιά της και το νάζι της κρύβει ένα μεγάλο κάφρο).

Τελική απόρροια μου είναι εγώ πότε θα βρω ένα τεράστιο γκόμενο με γυαλιά, οέο;;; Που κρύβεται το καυτό αγόρι με τα γυαλιά οράσεως που θα βγάλει την Θεά Καφροδίτη από μέσα μου;

Αυτά είχα να πω και το συμπέρασμα αυτής της βραδιάς είναι ότι ποτέ δεν θα βρω το μαγαζί που θα παίζει την τέλεια μουσική και θα μαζεύει κόσμο στην ηλικία μου.

Τραγούδι της ημέρας: Streets Of Paris από τους The Teenagers.